– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Βλέπω το δέντρο της φωτογραφίας κι αμέσως σκέψεις, με βάση τα πιστεύω μου, γεμίζουν το μυαλό μου. ” Ένα μοναχικό δεντράκι μέσα στην παγωνιά, το καημένο…”
Και συνειδητοποιώ, το πώς η σκέψη μου φτιάχνει την πραγματικότητά μου.
Γιατί καημένο; Γιατί μοναχικό;
Αυτό το δέντρο περιέχει όλη τη σοφία της φύσης. Είναι δημιούργημα του πάνσοφου Θεού! Όμορφο και πλήρες! Αντέχει βοριάδες, χιόνια, την κάψα του καλοκαιριού για χρόνια.
Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους. Έχουμε όλα τα εφόδια που ο καλός Θεός έβαλε μέσα μας για να αντέξουμε τα πάντα. Επιλογή μας είναι αν θέλουμε να νιώθουμε μόνοι, απόκληροι και βασανισμένοι της ζωής. Επιλογή μας είναι και να αφεθούμε στην πρόνοια του Θεού, ανάλογα με την πίστη μας.
Τελικά κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν… καημένοι άνθρωποι. Κατακαημένες είναι οι πειρασμικές σκέψεις που παλεύουν να κυριαρχήσουν μέσα μας.
Αδιαφορήστε γι αυτές, όσο περισσότερο μπορείτε…