– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Κάθε φορά που συναντώ έναν γέροντα απ’ το Άγιο Όρος ή μια γερόντισσα από κάποια μονή, δημιουργείται αυτόματα η σκέψη στο μυαλό μου, ότι αν φιλήσω το χέρι τους και πάρω την ευχή τους, ως δια μαγείας θα λυθούν τα προβλήματα μου! Νιώθω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά και ειλικρινά πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή, το Άγιο Πνεύμα θα με ξεχωρίσει από το πλήθος.
Όμως ποτέ ως τώρα δεν βγήκε αληθινή αυτή η σκέψη.
Ξέρετε γιατί; Γιατί εναποθέτω την ελπίδα μου σε κάποιον έξω από εμένα. Εγώ τί έχω κάνει; Έχω προσευχηθεί με πίστη, έχω αλλάξει τη ζωή μου καθώς προχωρώ στο δρόμο του Θεού, καλλιεργώ την ταπείνωση, κάνω ελεημοσύνη;
Αν περιμένω μαγικά κάποιον να με αγιάσει,θα περιμένω εις τον αιώνα τον άπαντα…