– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Σκέφτομαι… ζούμε σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους γύρω μας. Ανάμεικτα τα συναισθήματα μας. Παίρνουμε και δίνουμε λίγη χαρά, λίγη λύπη, λίγη κατανόηση, λίγη απογοήτευση. Λίγο απ όλα. Περνάνε τα χρόνια και κάπου μέσα μας γίνεται πάγια μια πεποίθηση.
Δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων. Μεγάλη η μοναξιά.
Καθώς προχωράμε προς τα γηρατειά κάποιοι από εμάς, συναντάμε το Θεό. Και λέμε, επιτέλους, να μια υγιής σχέση! Και ω! τι έκπληξη! Μόλις βρεις το Θεό, σε στέλνει πίσω να γνωρίσεις και να αγαπήσεις τους ανθρώπους!