– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Σκέφτομαι… πηγαίνουμε στην εκκλησία, νηστεύουμε, κοινωνούμε και λέμε ότι είμαστε κοντά στο Θεό. Όμως συνεχίζουμε να έχουμε άγχος, νεύρα, να ζούμε στον αυτόματο, να σχεδιάζουμε το αύριο και το μεθαύριο και στις προσευχές μας να κατευθύνουμε και λίγο το Θεό. Επιθυμώ αυτό Θεέ μου, αν θες να με βοηθήσεις, κάνε σε παρακαλώ αυτό που θέλω εγώ! Κι αναρωτιέμαι, αν ο Θεός θελήσει να χάσουμε το σπίτι μας, την υγεία μας, τη ζωή μας, είμαστε σε θέση με απόλυτη πίστη να πούμε… ας είναι ευλογημένο;