Η σκοτισμένη πόρνη από κενοδοξία, με αιώνων βία, δουλικά πάσχει να μείνει στον ρυθμό και όσο οι εξουσίες μπλέκονται και όσο η σπάθα αέναα, ψηλά σκιάζει ετούτο τον γυμνό παλλόμενο λαιμό…
Η μουσική πλέον παύει και ο άρχοντας πια αγρίμι με γύρω του απλωμένες -πέρα απ’ του κόσμου αυτού- ανείπωτα καθάριες ψαλμωδίες. Κάποια πουλιά πετάξανε μακριά, το χώμα άτακτα σκόρπισε, το φως -το άλλοτε τόσο κραταιό- του ήλιου εθορυβήθη.
Εγείρεται ο Προφήτης.
Τότε η Αλήθεια πιο βαριά, πιο αιχμηρή απ’ το σπαθί. Στοιχειώνει ή μακάρια θα απελευθερώνει.
Ἔλεγεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε,
καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.
(Ιω. 8 31,32)
erimitic.gr