Παρατηρείται στους καιρούς μας, μια μόδα στην πατρίδα μας, όπου και ενθαρρύνεται αυτή από τα ΜΜΕ, η οποία υπαγορεύει το να αυτοπροσδιορίζεται και να υφίσταται το άτομο ως “πολίτης του κόσμου”, όπως λέγεται χαρακτηριστικά, με κάθε παρέκκλιση από αυτή τη θέση να δείχνει παρωχημένη.
Η αλήθεια είναι ότι τα έθνη ποτέ άλλοτε ιστορικώς δεν είχανε έρθει τόσο πολύ κοντά όσο σήμερα κι αυτό βέβαια το σμίξιμο οφείλεται στην ανάπτυξη των τεχνολογιών.
Πολίτης του κόσμου; Ναι. Όμως με ποια ταυτότητα; Απλή αντιγραφή και αναμάσημα της κουλτούρας των έτσι κι αλλιώς πιο ισχυρών χωρών ή όλων αυτών των τάσεων του μάρκετινγκ των εταιρειών αλλά και των οργανώσεων, των πιο οικονομικά επιτυχημένων;
Και όλο αυτό σε έναν πλανήτη όπου ο κάθε λαός σέβεται -σε αντίθεση με εμάς- την πολιτιστικό του υπόβαθρο και την κληρονομιά του;
Λευκό χαρτί λοιπόν η νέα μας ταυτότητα; Αυτή είναι η νέα μας θέση και άποψη;
Πολίτης του κόσμου, φυσικά, όμως υπό ελληνική ματιά και σκέψη, φορέας του πλούτου της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης, των Αξιών και του διαχρονικού μας Πολιτισμού, όπου έτσι κι αλλιώς τα περικλείει όλα… Ειδικά τώρα όπου τα έθνη ήρθανε τόσο πολύ κοντά… διότι σε τελική ανάλυση, όσο πιο πολύ εκφράζεις εντοπιότητα και όσο πιο πολύ γνωστοποιείς την εθνική σου κληρονομιά, τόσο σε πιο παγκόσμια ενδιαφέρον άτομο μετατρέπεσαι, μιας και στην ποικιλομορφία είναι κρυμμένη η ομορφιά…
erimitic