Αρχ. Γεώργιος Καψάνης,
Μεγάλη παρηγορία λοιπόν, αδελφοί και πατέρες, ότι αυτό το Φως που έλαμψε στο Όρος Θαβώρ είναι για μας. Αυτό το Φως θέλει να φωτίσει και εμάς. Αυτό το Φως θέλει να μπει μέσα μας, θέλει να μπει στα μυχαιότατα της καρδιάς μας και της ψυχής μας και του σώματός μας ακόμα, ώστε και εμείς να φωτισθούμε και να ενοπτρισθούμε και να λάμψουμε σ’ αυτό το Φως. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει, παρά μόνον αν υπάρχει και ο δικός μας πόθος και ο δικός μας αγώνας και η αποδοχή του δικού μας σταυρού. Γιατί είδατε, ότι η σημερινή εορτή συνδέεται άρρηκτα με το μυστήριο του Σταυρού. Δεν είναι ανεξάρτητη από τον Σταυρό, όπως λένε και οι ύμνοι της Εκκλησίας μας. Και η μεταμόρφωση του κάθε ενός από εμάς, του κάθε Μοναχού και του κάθε Χριστιανού, συνδέεται με τον προσωπικό σταυρό της ασκήσεώς του. Αυτός ο Μοναχός ή ο Χριστιανός που θα αποδεχθεί να συσταυρωθεί με τον Χριστό, έχει και την ελπίδα να μεθέξει του θείου Φωτός της Μεταμορφώσεως και να αρχίσει μέσα του λίγο-λίγο να λάμπει αυτό το Φως του Χριστού.
Από το βιβλίο «Ομιλίες σε ακίνητες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές», εκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Αγίου Όρους