– Κείμενο: ερημίτης –
Επιχειρώντας μία κατάβαση μικρή στον ψυχισμό της εξουσίας, θέλησα να ερμηνεύσω κάπως τον λόγο για τον οποίον η Πίστη η Ορθόδοξη είναι διαχρονικά αποδέκτης τόσου μεγάλου μίσους.
Από τα χρόνια του Χριστού και με τη Σταύρωσή Του, με τις ανηλεείς διώξεις των πρώτων Χριστιανών, καθώς και πρόσφατα ακόμη, μέσα στον 20ο αιώνα, η εξουσία συχνά αρέσκεται να βγάζει τον Ιησού Χριστό “εκτός νόμου”.
Στις μέρες μας, η ενορχηστρωμένη απόπειρα απαξίωσης της Ορθόδοξης Παράδοσης από τον πολιτικό και δημοσιογραφικό κόσμο είναι πέρα για πέρα εμφανής, τη στιγμή μάλιστα οπού θεωρείται πολιτικώς ορθό να προβάλλονται θέματα όπως ζώδια, ανατολικές πρακτικές επίτευξης “αρμονίας”, μετεμψυχώσεις και άλλα πολλά παρόμοια τέτοιας υφής ανώδυνης “πνευματικότητας”, ανάμεσα βέβαια σε τόνους σκουπιδιών που εντείνουν τη γενική αποχαύνωση.
Νομίζω, η απάντηση βρίσκεται κάπου στα μέσα μιας ερήμου. Εκεί όπου ένας άθεος δεν θα άντεχε στιγμή. Εκεί οπού θα έψαχνε με ανθρώπους κι αντικείμενα ξανά να σχετιστεί, να βρει νέες θρησκείες στα μέτρα του, μικρές, να αποδεχτεί ένα σύστημα και μια ιεραρχία που μέσα σε αυτήν παλεύοντας στις λάσπες θα πάρει ότι καλύτερο μπορεί. Ζωή σε ένα καλούπι.
Ωστόσο, μετά τον ερχομό του Κυρίου και την ανατροπή των αξιών, πλέον αυτή η έρημος, ένα πεδίο συνάντησης και κάτω από τη λάμψη αυτή τα υπόλοιπα θαμπά.
Μετά την έλευση του Ιησού Χριστού, ο κάθε βασιλιάς είναι πλέον γυμνός.
Πρακτικότερα, έχω γνωρίσει ανθρώπους μετά από αυτό το Φως οπού η ουράνια καθημερινότητα τους, για έναν κοινό θνητό θα σήμαινε τιμωρία. Γνώρισα και πολιτικούς οπού η εξάρτησή τους, για έναν τέτοιο μακάριο άνθρωπο θα έδειχνε εικόνα κόλασης.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός, παλεύει άτσαλα να καλυφθεί και από τη στιγμή οπού λαμβάνει χώρα το ασύλληπτα αναπάντεχο και ο Θεός ο ίδιος αφήνεται να Σταυρωθεί, μοιραία μένουνε έκθετοι όλοι οι από κάτω που ζουν με αλαζονεία.
Ανέκαθεν η εξουσία τρέφεται με κάποιας μορφής υποταγή, όμως σε περιόδους οπού υποσκάπτεται έντονα η Πίστη η Ορθόδοξη, αυτό είναι σημάδι, αποτελεί βαρόμετρο, πως δεν αρκείται απλά σε κάποια υπακοή, πως θέλει την ψυχή σου.
«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών» Μτθ. 5,10