– Κείμενο: ερημίτης –
Οι εκλογές που τέλειωσαν, η χώρα που με όλες τις αντιθέσεις αυτής της νέας Βουλής ζητάει να κυβερνηθεί κι η έννοια του αυτονόητου όπου παλεύει όρθια να σταθεί.
Εκείνο το αυτονόητο που μάτωσε στα Τέμπη, που προπαγάνδα δέχτηκε, που ελευθερίες έχασε, που αποχρωματίστηκε, που έχει εξοριστεί.
Που τους προγόνους ξέχασε, που να διδάξει στα παιδιά του ωραία Γράμματα με σθένος προσπαθεί.
Που έχει απαξιωθεί.
Ο Erimitic ασχολείται πρωτίστως με θέματα Ορθόδοξης πνευματικότητας – στο χαμηλό εκείνο μέτρο που μπορεί- κατά συνέπεια στοχεύει στον άνθρωπο ως ατομικότητα και στη σχέση του με τον Τριαδικό Θεό, με τον συνάνθρωπο, με τον κακό του εαυτό. Δεν πιστεύει σε ιδεολογίες, σε μαζικές κινητοποιήσεις, ούτε και σε ουτοπίες για έναν επίγειο κόσμο πιο καλό.
Όμως αυτό το πρωινό, ένα ρητορικό ερώτημα, περνάει απ’ το μυαλό: Έγινε το αυτονόητο στην πατρίδα μας τόσο πολύ δυσεύρετο, ώστε θεωρητικά χρειάζονται πια κινητοποιήσεις μαζικές για να επιτευχθεί αυτό; Ή μήπως ακόμη πιο χειρότερα, δεν ωφελούν ούτε αυτές και έγινε ουτοπία;
Καλή επιτυχία στην κυβέρνηση και στη νέα Βουλή και να έχουν πάντοτε μέσα τους το άλλοτε δυνατό αυτονόητο ότι ηγούνται Ελλήνων, Πατρίδας που ‘χει πανάρχαιο παρελθόν, παράδοση, ανθρωπισμό, αξίες, που ήταν και είναι στυλοβάτης της Πίστης του Χριστού.