– Κείμενο: ερημίτης –
Κάθε εκπνοή Γενάρη, η βοή από ελικόπτερο που απότομα σιωπά ας σε στοιχειώνει τώρα…
Όταν μια ηγεσία, σύρθηκε από τις καταστάσεις μέχρι του Αιγαίου την άκρη -σαν μία αγγαρεία- κι είδαμε τελικώς σε αντικατοπτρισμό, τις πτωχευμένες μας επιλογές μας σε γαλανά νερά…
Όταν η Ιστορία, πετάει κέρματα, ασύστολα σε γιουχάρει και καταγράφει “ικεσία στον Αίολο” να πάρει τη σημαία και που εντέλει βέβαια η Νέμεσις δεν άργησε να μας επισκεφτεί.
Όταν το “ευχαριστώ” έγινε της ντροπής.
Δεν μου χρειάζεται εδώ να ανοίξω βιβλίο Ιστορίας, ήμουν κι εγώ εκεί με όλους εσάς στα χαρακώματα των διπλανών νησιών και όλων των συνόρων, μ’ εσάς οπού στην παγωμένη νύχτα τρέξατε να υπερασπιστείτε. Με Έλληνες απανταχού της γης που φτιάξατε βαλίτσα, να ‘ρθειτε εθελοντές.
Ήμουν και στη ντροπή που νιώσατε το επόμενο πρωί. Θυμάσαι τις εικόνες; Θυμάσαι το συναίσθημα;
Νομίζω τα θυμάσαι.
Πεσόντες στις Νήσους Ίμια υπέρ Πατρίδος οι Αθάνατοι Αξιωματικοί του ηρωικού μας Πολεμικού Ναυτικού:
Παναγιώτης Βλαχάκος
Χριστόδουλος Καραθανάσης
Έκτορας Γιαλοψός