– Κείμενο: ερημίτης –
Φαντάσου, μια μέρα τυπική μέσα στο βουητό της πόλης, εκεί που όλοι τρέχουνε για να προφθάσουν κάτι. Κόσμοι εχθρικοί αμέτρητοι μες στο συνωστισμό. Σε τρόμαξε η λέξη; Βία λευκή κι εχθρότητα η τόση αδιαφορία. Φαντάσου τώρα εκεί μία γυναίκα πονεμένη, που ακριβώς ο ίδιος της ο πόνος τονώνει συναισθήματα προς όλο αυτό το πλήθος. 12 χρόνια άρρωστη, με μια αιμορραγία, όλη της η περιουσία χάθηκε στους γιατρούς.
Το αίμα της κατακόκκινο, έκανε αντίθεση φριχτή στις τόσες γκρίζες πλάκες. Όταν το βλέμμα σήκωσε, τότε κάτι διέκρινε μες στην πολυκοσμία. Κάτι που έγινε ελπίδα γρήγορα και η ελπίδα πίστη καθαρή.
Ο Ιησούς βαδίζει εν μέσω της αγοράς και κόσμος πολύς μαζεύεται ολόγυρα του, πιάνει και τον συνθλίβει. Οι μαθητές Του εναγωνίως δημιουργούνε πέρασμα, κοντεύουνε να σκάσουν. Εκείνον ακριβώς, είναι που είδε η γυναίκα. Που έλπισε και πίστεψε. Είναι το στιγμιότυπο του Ευαγγελίου με την αιμορροούσα γυναίκα…
Δεν γνώριζε αυτή Ποιός είναι ακριβώς, ένιωσε όμως την ώρα που την προσπέρναγε ενώ αιμορραγούσε πως Είχε αυτό το κάτι. Ευθύς κινητοποιήθηκε και έτρεξε κατά εκεί κι αυτή… γινόταν συνωστισμός, σχεδόν αδύνατον ώστε να προσεγγίσει. Έσκυψε εκείνη, σύρθηκε λίγο καταγής και άγγιξε την άκρη χαμηλά από το ένδυμά Του. Τότε ο Ιησούς τινάχτηκε. Και τότε ακριβώς το πλήθος, όλο με μιας ξεθώριασε και πάγωσε ο χρόνος.
“Κάποιος με άγγιξε…” Είπε και στάθηκε ακριβώς εκεί κι Ατένισε το κενό.
Μπορείς να φανταστείς πώς θα ΄ταν εκείνο το κενό μέσα από τη ματιά ενός Θεού; Ένα κενό στα σίγουρα που περιέχει το όλον. Έτσι λοιπόν ο Ιησούς σε εκείνη τη στιγμή βρισκότανε στη γειτονιά όλου του χωροχρόνου.
Ακίνητος και … “κάποιος με άγγιξε” λοιπόν σε μα πόλη του μέλλοντος μας φουτουριστική, στη μέση μιας πλατείας. Άνθρωποι, γέλια, βρισιές, φανταχτερά κόκκινα φώτα, κορναρίσματα, μηνύματα σε γιγαντοοθόνες. Πολλοί σκοντάφτουν πάνω Του, το άγγιγμα το λατρεμένο εκείνο, το μόνο που μετράει.
Πόσες φορές σ΄ αγγίξανε; Ποια ήταν η τελευταία; Πότε άγγιξες εσύ; Μέσα σε megapixel της εποχής μας ο Χριστός και “κάποιος με άγγιξε” κι εκεί. Αναλύσεις, συνδέσεις, διακομιστές, καλώδια… το μήνυμα το ίδιο. Ο Πέτρος απόρησε… «Κύριε, εδώ θα σε συνθλίψουνε, προσπαθούμε να σε γλυτώσουμε κι εσύ απλά λες πως κάποιος σε ακούμπησε;»
Εκείνος, σε θεία έκσταση βρισκότανε παντού. Βρίσκεται και στο εδώ μας. Ηλεκτρονική μουσική στη διαπασών, έξω νύχτα, μέσα στοιβαγμένοι νέοι, καπνοί από τσιγάρα και φωτορυθμικά. Μία παρέα έκανε χρήση κοκαΐνης μέσα στις τουαλέτες, έξω σπρωξιές, σκοτάδι, βλέμματα άγρια, ψυχές αναζητάνε νόημα, μια ηδονή να χάσκει.
“Κάποιος με άγγιξε. Με άγγιξε διαφορετικά” του απάντησε.
Η στιγμή τελείωσε. Ο Ιησούς γυρνάει και η γυναίκα γονατιστή στο έδαφος μπροστά του.
Κλαίει. Τώρα μιλάει η ένωση.
Ξέρεις, είμαι βέβαιος πως η γυναίκα αυτή είδε τα ίδια που είδε κι ο Ιησούς σε εκείνη τη στιγμή. Το ότι θεραπεύτηκε ήτανε απλά το προφανές.
Σε κάποιον, μύες μικροσκοπικοί στο πρόσωπο συσπώνται και δίνει ένα χαμόγελο σε μια κακή σου ημέρα. Γράμματα κάποιος τοποθετεί σε μια σωστή σειρά, γίνονται ενδιαφέρον όταν σε πλάκωσε η ζωή. Ύλη κινούμενη με ενέργεια εφάπτεται με τη δική σου ύλη, δοσμένη με τέτοιον τρόπο, που ύστερα δεν είσαι πια ο ίδιος.
Όλα δηλώνουνε γιορτή κάθε που ένα χέρι αγγίζει μια ακρούλα από Θεό.
Και μία σημείωση: Λόγω των σωματικών αποστάσεων που μας κληροδότησε ο covid-19 και λόγω των συναισθηματικών αποστάσεων εξαιτίας απλής αδιαφορίας, σκέφτηκα πως ίσως να ήταν χρήσιμο να επισυνάψω το ξεχασμένο λήμμα:
Αγγίζω (touch) ρήμα μεταβατικό 1. ακουμπάω ελαφρά 2. μεταφορικά συγκινώ 3. πλησιάζω, φτάνω