– Κείμενο: ερημίτης –
318
Τόσοι ήταν οι Άγιοι Πατέρες οι οποίοι υπό το βλέμμα του Αγίου Μεγάλου Κωνσταντίνου, καταδίκασαν την αίρεση του Αρείου, κατά την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία επιγραμματικά αναφερόταν ο Χριστός ως κτίσμα και όχι ως ομοούσιος τω Θεώ Πατρί.
Μια αίρεση όπου μαζί με άλλες πολλές κρατάει ως τις μέρες μας, ως ένα σύνολο ιδεών οι οποίες ενώ έχουν ειπωθεί και έχουν ξεπεραστεί ήδη από παλιά, εντούτοις θεωρούνται στους αδαείς ως μοντέρνες.
Η ανακήρυξη του Ιησού απλά ως φωτισμένου δάσκαλου, η ενασχόληση με μετεμψυχώσεις, η ύπαρξη του “κάρμα”, αρχαίες παγανιστικές συνήθειες και προλήψεις, ζωή που καθορίζεται όχι από την πνευματική ζωή, αλλά από ζωδιακές προβλέψεις και κάπου εκεί είναι να λυπηθεί κανείς της κολυμπήθρας το γάργαρο νεράκι όπου ο φορέας τέτοιων ιδεών είχε την τύχη κάποτε με αυτό να βαπτιστεί σαν ήτανε παιδάκι.
318 οι Άγιοι Πατέρες τότε και έγινε μια αρχή. Τόσο εκείνοι όσο και οι επόμενοι άφησαν παρακαταθήκη το Σύμβολο της Πίστης, το αλάνθαστο εγχειρίδιο όταν από αμέλεια ή από αμφιβολία το πώς λειτουργεί ο κόσμος θα ξεχάσεις. Όταν ο λογισμός θα σου λοξοδρομήσει.
Μια λέξη κάποιος άλλαξε και έγινε ο Πάπας τύραννος και καθεστώς πανίσχυρο ένα Βατικανό.
Μια λέξη δεν θυμήθηκες και το “Πιστεύω” αυτόματα έγινε “υποθέτω”.