Ένα μεγάλο χειροκρότημα από εμάς για εσένα.
Από εμάς, κάποιους απλούς και ασήμαντους, εδώ, στη γειτονιά σου. Στην έρημο. Βαθιά σου.
Σ’ εσένα που αντιστέκεσαι στην διακοπή της σκέψης, στην αποψίλωση αξιών, που θέλησες να παραμένεις Πρόσωπο και όχι αριθμός, πάνω σε μια Πατρίδα και όχι κομμάτι γης.
Σε εσένα που έρχεσαι τελευταίος, χάνοντας κοσμικά πρωτεία. Που παραιτήθηκες απ’ την ανοησία.
Που αναδύεις άρωμα παρά τους τόνους σκουπιδιών που χάσκουν ολόγυρά σου.
Θεατές όλοι μαζί σε μία παράσταση -κακή- που ομοιάζει πια με ένα θέατρο σκιών, χάρη σε αυτό το φως σου.
Σε εσένα, το μελανό σημείο τους σε ένα παιχνίδι που έτσι κι αλλιώς θα χάσουν, καθώς -το ξέρουμε όλοι- τον τελευταίο λόγο θα έχει ο Θεός.
Που αντέχεις.
Που έχεις τον Θεό σου.
«Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται».
(Ματθ. 5,6)
erimitic
“Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον” Διονύσης Τσακνής – Παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου
https://youtu.be/MJqpxkj2WSo