Με την ελευθερία της άποψης;
Τον χρόνο σου;
Με την πνευματική τροφή που άλεσε σε σκουπίδια;
Με τη νοημοσύνη σου;
Με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που την καταρρακώνει στο μέσο μιας πλατείας;
Με την ανθρώπινη επαφή που τη γυρνά σε σχέση πελατειακή υπέρ της, εις βάρος του πελάτη;
Την ψυχική υγεία;
Το τέλος της τηλεόρασης, αρχή πνευματικής ζωής.
Αγίου Παϊσίου: “Έχει πάθει μεγάλη ζημιά ο κόσμος από την τηλεόραση, ιδίως τα παιδάκια καταστρέφονται. Ήρθε ένα παιδάκι επτά χρονών με τον πατέρα του στο Καλύβι. Έβλεπα να μιλάει με το στόμα του το δαιμόνιο της τηλεοράσεως, όπως μιλάει το δαιμόνιο με το στόμα των δαιμονισμένων. Ήταν σαν ένα μωρό να γεννήθηκε με δόντια. Σήμερα συχνά δεν βλέπεις φυσιολογικά παιδιά, είναι τέρατα. Και βλέπεις, δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω, αλλά αυτό που έχουν ακούσει, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν. Έτσι θέλουν οι άλλοι να αποβλακώσουν τον κόσμο με την τηλεόραση. Δηλαδή, αυτά που ακούν οι άνθρωποι, αυτά να πιστεύουν, αυτά να κάνουν”.
erimitic