Μετά την μπόρα
Πατέρας. Ανώνυμος και καθημερινός ανάμεσα μας, αυτόκλητα ταγμένος να προστατεύει την ιερότητα της μάνας, τιμώντας την πέρα απ’ αυτό, σαν Πρόσωπο, σαν γυναίκα.
Ζώντας μες την αφάνεια, μισοπνιγμένος στη βροχή, απ’ τον ιδρώτα του ίδιου του του μόχθου, συχνά εξευτελιζόμενος απ’ την κακία, την εκμετάλλευση, την διάσπαρτη παντού, θα επιμείνει… βλέπεις, προέχει το ιδανικό που ‘χει να προστατέψει.
Θα αφήσει το θέλημα του δεύτερο, πρωί μόλις ξυπνήσει.
Θα πάει κι αυτό στο σκοτεινό δωμάτιο, θαμμένων επιθυμιών, βράδυ πριν κοιμηθεί.
Ο στοργικός με το παιδί του που δρα γνωρίζοντας ότι αυτό θα φύγει κάποτε, πάνω σε αφετηρία στιβαρή που ο ίδιος έχτισε με υλικά από εκείνα που δεν θα αναγνωριστούν ίσως ποτέ σ’ όλο το μεγαλείο.
Πόσες φορές να διαβαστεί η θλίψη πίσω από το χαμόγελο; Μετριέται η αγωνία;
Μετά την μπόρα όλα είναι όμορφα ξανά και κάποιος την δέχτηκε όλη επάνω του, απλά, σιωπηλά.
Ένας κοσμοκαλόγερος.
Εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Ουράνιου Πατέρα σε λασπωμένη γη.
erimitic
“Father”, πατέρας. Ένα βραβευμένο πολύ σύντομο animation, το οποίο μας έρχεται από το Ιράν:
Father – 1 minute Emotional Award Winning Iranian Short Animation Film father’s day