Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή νάναι κανείς μόνος
σαν τον Χριστό
προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξίδι, τη λόγχη
τις ζαριές ν’ ακούει ατάραχα
στο μοίρασμα των υπαρχόντων του
τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία.
Οι μπόρες τ’ ουρανού δεν στερεύουν
μη ξαφνιαστείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα
η ξαστεριά θάλθει στο Σαββατόβραδο
με ιδρώτα πλάθεται το χώμα
για να πλάσεις το κανάτι που θα σε ξεδιψάσει
πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή
τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων
της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας.
Από το βιβλίο «Αθωνικά Ποιήματα», εκδ. Αρμός