Μήνυμα από έναν αγιορείτη μοναχό
Αδελφοί όσο μπορεί και δύναται ο καθένας από εμάς… Να μην προσβάλλουμε άλλο τη θυσία του Χριστού. Να μην προσθέσουμε αλλά καρφιά και άλλα βασανιστήρια. Αρκούν οι εμπτυσμοί, οι κολαφισμοί, το μαστίγιο, η ειρωνεία, η κοροϊδία, το ακάνθινο στεφάνι, η λόγχη. Αρκεί τόσο μίσος, αρκεί τόσο Αίμα, αρκεί τόση ύβρις, αρκεί τόση αχαριστία. Αρκεί τόσος πόνος. Και προς το Λυτρωτή Θεό κ Σωτήρα αλλά και προς την Πάναγνη αυτού Μητέρα. Όχι άλλη ρομφαία στην καρδιά Της. Όχι άλλα δάκρυα στους οφθαλμούς Της. Όχι άλλη αχαριστία σ’ Εκείνην που θυσίασε όλη τη ζωή της για να αξιωθεί να γεννήσει τον Υιό Της και Θεό μας. Αυτόν τον Υιόν και Θεόν που καταδικάσαμε σε θάνατο εξαιτίας των αμαρτιών μας και στείλαμε διά του Σταυρού, στον Τάφο.
Πώς απαντά Εκείνος;
Απ’ το Σταυρό λέει “Άφες αυτοίς Πάτερ Άγιε”
Απ’ τον Τάφο λέει “Ιδού θα κατέβω στον Άδη και θα αναστήσω τον Αδάμ, δλδ το ανθρώπινο γένος, απ’ τη δουλεία του διαβόλου”.
Για ποιούς τα λέει όλα τούτα; ποιούς ευεργετεί ο Μέγας Ευεργέτης;
Φίλους; Δίκαιους; Αγίους;
Όχι!
Εχθρούς, αγνώμονες, επιλήσμονες, φθονερούς, ψεύτες, υποκριτές, αμαρτωλούς.
Μήπως η Παναγία Μητέρα Του, προβάλει αντίσταση;
Όχι!
Αλλά τι λέει μόνον;
Κύριε Ανάστα ταχέως! Παρηγόρησε τη θλίψη μου που την υπομένω κι εγώ μαζί σου για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Κι εμείς μαζί με την Μητέρα μας Παναγία ας προσευχηθούμε ενώπιον Του Δεσποτικού Σώματος επί του Τάφου.
Κύριε συγχώρέ μας. Εξαιτίας των αμαρτιών μας έπαθες. Μετανοούμε Δέσποτα. Ημάρτομεν. Ίλεως γενού ημίν Κύριε. Σπεύσον λοιπόν και Αναστήσου, ώστε να μας σώσεις απ τη δουλεία της αμαρτίας, πρεσβείες της Υπερευλογημένης σου Μητέρας. Αμήν.
Συγχωρέστε κ εμένα τον συναμαρτωλό αδελφό σας. Καλή Ανάσταση. Ο Θεός μεθ ημών αδελφοί.