Το αναστάσιμο συναίσθημα όπου κομίζει ετούτη η ανθισμένη αυγή, μας οδηγεί σε μία σιωπή διότι θα έλεγε κανείς πως σήμερα από μόνη της θεολογεί η μέρα.
Αν έπρεπε να συνοψίσει κάποιος όλο το Ευαγγέλιο μόλις σε δύο λέξεις, θα ‘ταν Χριστός Ανέστη. Όλα τα υπόλοιπα στα ιερά τα κείμενα, στους βίους των αγίων, στην καθημερινότητα όπου πορεύεται με τον πνευματικό αγώνα δρουν περιφερειακά κι έχουν επίκεντρο αυτό.
Έτσι, αυτή η γλυκιά η Πασχαλιά, που δραπετεύει νοερά απ’ τα ημερολόγια, που ψηλαφίζεται πνευματικά και μας αποκαλύπτει όλο αυτό το θαύμα απ’ τη δημιουργία ας είναι ένας μπούσουλας, ας είναι ο πυρήνας, για να κατανοήσουμε τι πάει να πει ζωή.
Ανέπνευσε τη μέρα…
«Χριστός Ανέστη, χαρά μου…»