Με τα απλωμένα χρώματα, τις μυρωδιές και όλα εκείνα τα κρυφά δώρα του φθινοπώρου, είχαμε την μοναδική χαρά να ζήσουμε στην Δημητσάνα ένα μεγάλο μέρος του Νοεμβρίου.
Με πέτρα που ξεχώριζε σε ένα μουντό τοπίο και την βροχή ένα άκουσμα που έδειχνε οικείο, η κατοικία του Αγίου Γρηγορίου του Ε’ στο ένα άκρο του χωριού, κάπου ψηλότερα εκείνη η αντίστοιχη του Παλαιών Πατρών Γερμανού, η Δημητσάνα των υδροκίνητων μπαρουτόμυλων όπου τροφοδοτούσε με πυρίτιδα την ελληνική επανάσταση, έμοιαζε τώρα μακάρια να παγώνει την ροή του χρόνου με μοναδικές εξαιρέσεις εκείνα τα σύννεφα όπου ερχόταν και έφευγαν για αλλού περνώντας πρώτα ανάμεσα από τα αρχοντικά της και φυσικά ο ήχος απ’ το εμβληματικό ρολόι της Δημητσάνας, δώρο των ομογενών της Νέας Υόρκης του προηγούμενου αιώνα προς τη γενέτειρά τους, που έγινε σύμβολο όλου του τόπου πια.
Έχουμε επισημάνει και κατά το παρελθόν πως τα όσα ωραία του τόπου μας κατά κύριο λόγο βασίζονται σε ιδιωτική και αυθόρμητη πρωτοβουλία. Έτσι λοιπόν η ανάγκη για συντήρηση αλλά και ανάδειξη του ιστορικού αυτού ρολογιού με την τόσο μεγάλη καλλιτεχνική αξία μα και συναισθηματική για όσους έχουν σχέση με την περιοχή, οδήγησαν σε μία σπουδαία ιδέα.
Χρειάστηκε κάποιος να το σκεφτεί και μία ομάδα ανθρώπων με εξειδίκευση να διαθέσει χρόνο προσωπικό και χρήματα ώστε να υλοποιηθούν πολλά μικρά πιστά αντίγραφα του εν λόγω ρολογιού και τα έσοδα από τις πωλήσεις να διατεθούν όλα, εις το ακέραιο, προς το ιστορικό μνημείο.
Το συγκινητικότερο σημείο της ιστορίας αυτής, ωστόσο, είναι η αποδοχή και η εγκάρδια συμμετοχή όπου βρήκε αυτό το εγχείρημα από την τοπική κοινωνία, μιας και κάθε επαγγελματικός χώρος, από τα καταστήματα με παραδοσιακά προϊόντα, μέχρι τους χώρους εστίασης και τα ξενοδοχεία, άνθρωποι αποδέχτηκαν να συνδράμουν στην πώλησή του αυτή χωρίς κανένα όφελος οικονομικό. Μάλιστα, σε μία εποχή όπου το πνεύμα της υπαγορεύει το κέρδος και τον ατομικισμό.
Παρότι κατά τα άλλα δεν έχουμε κάποια σχέση με την περιοχή αυτή, την όμορφη της Αρκαδίας, δεν θα μπορούσαμε παρά να συμβάλλουμε και εμείς, συμβολικά, στο ελάχιστο, πηγαίνοντας την όλη δράση αυτή μια στάλα παραπέρα.
Έτσι λοιπόν, ο χρόνος περνάει στην Δημητσάνα αργά και ήσυχα, ένα ρολόι πανέμορφο, από ψηλά, μας τον υπενθυμίζει πασχίζοντας να χτυπάει και ένα πιστό αντίγραφό του μπορεί κάποιος να το προμηθευτεί και από τον σύνδεσμο παρακάτω:
https://www.dimitsana.info/