– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Σκέφτομαι… μέχρι πριν λίγες μέρες θεωρούσα ότι το να έχω ενοχές επειδή στεναχώρησα κάποιον άνθρωπο και να με ‘τρώει ‘ αυτό, μέχρι σιγά σιγά να το ξεχάσω, ήταν πνευματικό βήμα. Έλεγε μια φωνή μέσα μου….
– Εντάξει τον λύπησες, όμως το κατάλαβες και αυτό είναι καλό, γιατί μπορεί να μην το ξανακάνεις.
Κι αυτή η σκέψη με ανακούφιζε κι ένιωθα ότι προοδεύω πνευματικά. Όμως ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος με προσγείωσε….
Είναι περηφάνια να έχεις ενοχές για κάτι κακό που έκανες. Είναι σα να λες… Μα πως μπόρεσα ΕΓΩ να το κάνω αυτό! Κι όμως τέτοια που είμαι, τέτοια κάνω. Τί καλύτερο περίμενα από έναν φτωχό πνευματικά εαυτό.
Σύμφωνα με τον Άγιο οι ενοχές δεν βοηθούν την πνευματική μας πορεία. Ότι κακό έκανες, άστο πίσω και προχώρα. Μετανόησε γι’ αυτό, και ξέχασέ το.