Γιατί κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να ζήσουν όμορφα και ικανοποιητικά ενώ κάποιοι άλλοι απολαμβάνουν την ζωή; Αυτό το ερώτημα αν και φαίνεται εξ’ αρχής δύσκολο να απαντηθεί στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό. Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι χαρούμενος; Το μόνο που χρειάζεται είναι να μπορεί να ικανοποιεί κάποιες ουσιαστικές του ανάγκες και επιθυμίες. Εδώ βρίσκεται η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων. Οι λιγότερο χαρούμενοι άνθρωποι τείνουν να μην γνωρίζουν ποιες είναι οι πραγματικές τους ανάγκες και επιθυμίες σε αντίθεση με τους περισσότερο χαρούμενους. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι καθοριστικής σημασίας ανάγκες που είναι κοινές για όλους τους ανθρώπους; Οι ειδικοί της ανθρώπινης υπόστασης έχουν καταλήξει σε γενικές γραμμές στις εξής:
Η ανάγκη του ανθρώπου να αγαπά. Η ανάγκη να αγαπιέται και η ανάγκη της αυτοαξίας και αποδοχής. Οι χαρούμενοι άνθρωποι αναγνωρίζοντας τις εν λόγω ανάγκες έχουν βρει απλούς τρόπους να τις ικανοποιούν. Παρακάτω καταγράφονται μερικοί από αυτούς τους τρόπους οι οποίοι ταυτόχρονα αποτελούν πρόταση δοκιμασμένης συνταγής που μπορεί εύκολα να ακολουθήσει οποιοδήποτε. Εύκολα λοιπόν μπορεί κανείς να διακρίνει στους χαρούμενους ανθρώπους ότι δεν επικεντρώνονται πολύ στον εαυτό τους, έχουν λιγότερο εγωισμό (ισχυρογνωμοσύνη, εγωπάθεια κλπ), νοιάζονται για τον διπλανό τους, δεν έχουν υπερβολικά αναλυτική σκέψη, δεν έχουν μία προκαθορισμένη εικόνα για την πραγματικότητα, ούτε επιμένουν σε κάποια συγκεκριμένη, μοιράζονται εύκολα, δεν βλέπουν ανταγωνιστικά τον άλλον, αισθάνονται ευγνωμοσύνη ακόμα και σε δύσκολες περιόδους, δεν ζουν αντιγράφοντας τα καταπιεστικά μοντέλα συμπεριφοράς του lifestyle, δεν κινούνται πονηρά, αποδέχονται τις δυσάρεστες στιγμές ως φυσιολογικό μέρος της ζωής, δεν πιστεύουν απλά στον Θεό ως ιδέα αλλά βρίσκουν τρόπους να σχετίζονται μαζί Του ως Πρόσωπο πρώτιστης σημασίας στην ζωή τους και γενικότερα έχουν μία στάση σεβασμού και εσωτερικής υπευθυνότητας απέναντι στην ζωή. Δεν ψάχνουν συνεχώς αιτίες αλλά βρίσκουν τρόπους, κοιτάζουν την πραγματικότητα όπως είναι χωρίς να προσπαθούν αγωνιωδώς να την ερμηνεύσουν όπως θα ήθελαν να είναι, βλέπουν πάντα μέσα από τα δικά τους μάτια, δεν εγκλωβίζονται σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα της καθημερινότητας αλλά αυτοσχεδιάζουν αυθόρμητα εμπιστευόμενοι την εσωτερική τους διαίσθηση, θεωρούν πιο σημαντικούς τους ανθρώπους και τις μεταξύ τους σχέσεις από τα μέσα και τα πράγματα πρακτικού χαρακτήρα. Δεν επιλέγουν πεπατημένους δρόμους αλλά τέμνουν οδούς και ανοίγουν νέους.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τελειώνει ο κατάλογος αυτός αφού συνεχίζει να εμπλουτίζεται. Όμως αυτό που χρειάζεται να κρατήσει όποιος θέλει να έχει κάποιο σημείο αναφοράς καθώς και μία καλύτερη εικόνα της πραγματικότητας είναι αφενός ότι τα προβλήματα ποτέ δεν έχουν αιτίες έξω από τον άνθρωπο αλλά ξεκινούν εντός του και αφετέρου τρόποι και λύσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και είναι ξεκάθαρο ότι εναπόκειται στον καθένα από εμάς να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας. Κανένας δεν μπορεί ούτε και θα το κάνει για εμάς. Αρκεί μόνο να θέλεις πολύ, τίποτα άλλο…
