Σπάνια μια ιστορία τόσο μικρής διάρκειας προκαλεί τόσο μεγάλη αίσθηση στο κοινό. Η ολλανδική animation ταινία μικρού μήκους «Πατέρας και κόρη», του Michael Dudok de Wit, κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων μικρού μήκους το 2001.
Με φόντο το μελαγχολικό τοπίο της Βόρειας θάλασσας, ένας μπαμπάς και η κόρη του πηγαίνουν με το ποδήλατο ως την άκρη ενός λόφου που βρέχεται απ’ τον ωκεανό. Ο μπαμπάς, θα κατέβει απ’ το ποδήλατο, θα κατηφορίσει προς μια μικρή βαρκούλα, θα κοντοσταθεί, θα επιστρέψει, θα πάρει την κόρη του την πιο σφιχτή αγκαλιά και θα φύγει.
Η συνέχεια αφηγείται την επιμονή της κόρης να επιστρέφει στο ίδιο σημείο αναζητώντας τον μπαμπά της, περνώντας από την παιδική ηλικία στην εφηβεία κι από εκεί στη μητρότητα και την τρίτη ηλικία. Το γκρι, το μαύρο και το καφέ, οι σκιές και η κάπως θλιμμένη θάλασσα αγκαλιάζουν την ιστορία του «θρήνου» ενός κοριτσιού για τον χαμένο του μπαμπά, που απ’ ό,τι φαίνεται, όχι. Δεν θα επιστρέψει.
Η ιστορία μπορεί να θεωρηθεί σαν μια μεταφορά. Ο πατέρας που φεύγει για πάντα με μια βάρκα “στο μακρινό ταξίδι”, οι αναμνήσεις που έμειναν εδώ, εκείνα τα σημάδια στο μέρος της καρδιάς, που επενεργούν στον ψυχισμό κι ενίοτε ματώνουν, παράλληλα με τη ροή του χρόνου στον κύκλο της ζωής, αλλά και η προσμονή για την αθανασία.
Το συγκινητικό animation -με την καταπληκτική μουσική να σημειώσουμε- μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ:
Father And Daughter – 2000 Academy Award for Animated Short Film