– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια –
“Πριν διαγνώσεις τον εαυτό σου με κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, βεβαιώσου ότι στην πραγματικότητα δεν περιτριγυρίζεσαι από ανόητους.” Είχε πει κάποτε ο William Gibson και με είχε βάλει σε σκέψεις, αναλύοντας και παρατηρώντας τους ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν στην ζωή μου. Ακόμα και οι υπεράνω υποψίας, γονείς, σύζυγοι, φίλοι, όλοι καταλήγουν να είναι οι συνήθεις ύποπτοι για την κατεστραμμένη ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να βρισκόμαστε. Και να μιλήσω εξ ιδίων, οι άνθρωποι που έπρεπε βάση ιδιότητας να είναι πάντα δίπλα μου ήταν εκείνοι που με πάταγαν και πλήγωναν περισσότερο, ξανά και ξανά και μόλις τους δοθεί η ευκαιρία θα το ξανακάνουν με μεγάλη ευχαρίστηση, καθώς είναι μεγάλη απόλαυση η ταπείνωση.
Άσχημα βιώματα; Έλλειψη σωστής κρίσης; Υπερφίαλος εγωισμός; Αυταρχισμός; Απόλυτο κενό συναισθημάτων; Κομπλεξισμός; Καθαρόαιμη κακία; Ποια θα μπορούσε να είναι η δικαιολογία για να συμπεριφερθεί κάποιος με τον χειρότερο τρόπο στο παιδί του, στον/ην σύζυγό του, στον φίλο του. Να τον κακοποιήσει τόσο πολύ ψυχικά που να αναρωτιέται αν είναι “κατεστραμμένος” ενήλικας και να αναζητάει ποιο είναι το πρόβλημά του μαζί και την λύση του. Και κάπως έτσι προσπαθείς να κρύψεις τις αδυναμίες, τις φοβίες και τις πληγές σε ένα εικονικό χαμόγελο γιατί θέλεις να ταιριάζεις με τους υπόλοιπους και ας σκέφτεσαι συνέχεια ότι ανήκεις σε άλλο κόσμο.
Και τι να γίνεται στην περίπτωση που δεν το έχεις καν αντιληφθεί ότι έχεις κάτι τόσο τοξικό δίπλα σου που σε μολύνει ανεπανόρθωτα και νομίζεις ότι είσαι ο τρελός του χωριού και φταις εσύ για όλα; Ή πόσοι είναι αυτοί που παίζουν άψογα τον ρόλο τους και όλη αυτή η ωμή βία βρίσκεται κεκαλυμμένη από ένα πέπλο, σε μια φαινομενικά ευτυχισμένη και καθωσπρέπει οικογένεια με ωραίο περιτύλιγμα δοσμένη.
Και ύστερα έρχεται η αναπόφευκτη λύση. Το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα. Διώχνεις αναγκαστικά οποιονδήποτε τοξικό και ας είναι η ίδια σου η μάνα, για να μπορείς να ανασάνεις, να μπορέσεις να ζήσεις και να επουλώσεις τις πληγές, με τις ουλές τους να σε καθοδηγούν. Η θρησκεία μας μιλάει και για συγχώρεση, όποιος το καταφέρει είναι το απόλυτο κατόρθωμα. Αλλά να με συγχωρείς, δεν είμαι τόσο καλός άνθρωπος.
Την ηρεμία μου θέλω μόνο…