– Κείμενο: Σου-ρεαλίστρια –
Στο βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Ο δρόμος της συνάντησης”, αναφέρεται ένας αρχαίος ινδιάνικος μύθος: Ζευγαράκι πολύ αγαπημένο επισκέπτεται τον γερομάγο της φυλής παρακαλώντας για ένα φυλαχτό ή μαντζούνι για να μείνουν για πάντα μαζί. Ο γερομάγος αφού τους ζήτησε να του φέρουν ζωντανά, ο ένας ένα γεράκι και ο άλλος έναν αετό, τους είπε να τα δέσουν μεταξύ τους από τα πόδια και να τα αφήσουν ελεύθερα. Τα πουλιά προσπάθησαν να πετάξουν αλλά το μόνο που κατάφερναν είναι να πέφτουν κάτω εκνευρισμένα, τσιμπώντας το ένα το άλλο, μέχρι που πληγώνονται. Ο γερομάγος τότε τους συμβουλεύει: «Είστε σαν αυτά τα δυο πουλιά. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.»
Πολλές φορές γινόμαστε κτητικοί, πιεστικοί, γραπωνόμαστε, θέλουμε να τα ελέγχουμε όλα (έλα παραδέξου το, τσεκάρεις μέχρι και το κινητό) και κολλάμε ο ένας στον άλλον σαν χταπόδι με τεράστια βεντουζωτά πλοκάμια, κατασπαράζοντας τον χώρο και την ενέργεια του άλλου. Και μετατρέπουμε την συντροφικότητα σε κάτι τοξικό και καταπιεστικό. Δεν μας λιθοβολώ, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω και εννοείται I’ve been there-done that! Αλλά τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε. Δεν είμαστε ρομπότ αλλά τέλεια ατελείς άνθρωποι, που μπορεί να το κάνουμε και άθελά μας, από φόβο, ανασφάλεια και από το πληγωμένο μας “εγώ”. Ή μπορεί απλά να είμαστε αλαζονικά, κτητικά και εγωιστικά όντα!
Το μόνο που καταφέρνουμε βέβαια είναι να απομακρυνόμαστε χιλιόμετρα μακριά ο ένας από τον άλλον αντί να καταλάβουμε ότι… αν αφεθούμε και αφήσουμε και τον άλλον να “αναπνέει” δίπλα μας ελεύθερα, τότε “εδώ” θα είναι το καλύτερο μέρος για να μείνουμε… Και να αποβάλλουμε επιτέλους την ψευδαίσθηση της μανιώδους αναζήτησης του “Άγιου Δισκοπότηρου” πως για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να βρούμε το άλλο μας μισό. Δεν είμαστε μισοί, είμαστε ολόκληροι και μόνο με ολοκληρωμένους ανθρώπους θα μπορούσαμε με πλήρη συνείδηση να χτίσουμε μια υγιή σχέση, χωρίς συνεξάρτηση, χωρίς κενά και σκιές στο ενδιάμεσο.
Γιατί όπως είπε πάλι ο Μπουκάι: (σήμερα η μέρα μου είναι αφιερωμένη σε σένα αγαπημένε) Όταν χρειάζομαι τον άλλο για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση. Και υπό εξάρτηση, επιλογές δεν μπορούν να γίνουν. Και χωρίς επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία. Και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει αληθινός έρωτας. Και χωρίς αληθινό έρωτα μπορεί να υπάρχουν γάμοι, αλλά δεν υπάρχει σχέση.