Ερχόμαστε από μακριά… από τα ξύλινα τα τείχη στης Σαλαμίνας τα νερά, απ’ το στενό το πέρασμα που ‘χαν οι Θερμοπύλες.
Πίσω από τον Αλέξανδρο στις εσχατιές της Γης…
Μέσα απ’τη Βασιλεύουσα μετά από 1,000 χρόνια…
Μεθύσαμε με αθάνατο κρασί του ’21, αλλάξαμε την τροχιά του κόσμου επάνω στης Πίνδου τα βουνά.
Εμείς. Οι αντρειωμένοι. Οι λίγοι.
Φοβού τους Έλληνες, σε αυτή τη νέα εποχή, την παγκοσμιοποιημένη, όπου σε θέλει αλοιφή, και χρέη πια παιδαγωγού να κάνουν τα κανάλια.
Φοβού τους Έλληνες που έχουνε ζωγραφίσει επάνω στη σημαία έναν σταυρό και που στο μπλε και άσπρο άπλωσαν τη λέξη ελευθερία.
“Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει”.
Νίκος Καζαντζάκης
“Εμείς”… από τους πρόποδες της Γης, κατακτητές της κορυφής με την σημαία μας ψηλά…
Από την παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου και Δημήτρη Τυπάλδου:
https://youtu.be/Y7jUjBN7Xls
erimitic