Τίτο Κολλιάντερ
Μάθε να σιωπάς. Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου.
Δουλεύεις για τον Αόρατο. Ας είναι και το έργο σου αόρατο.
Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι. Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση.
Γι’ αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή:
Να ενεργείς με διάκριση. Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι. Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι.
Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν’ ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.
Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής. Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος. Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε. Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τί ονειρεύτηκες, τί σου συνέβη.
Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς.
Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου.
Όταν διαρκώς μιλάς γι’ αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου…
Όσο πιο ταπεινή είναι η θέση που έχεις, τόσο πιο ελεύθερος είσαι. Μη βιάζεσαι να επιδείξεις τις γνώσεις σου και τις ικανότητές σου. Μην αντιλές με πείσμα και μην ανακατεύεσαι σε φιλονικείες και μαλώματα.
Αναγνώριζε το δίκιο των άλλων… μη δημιουργείς ο ίδιος ταπεινωτικές καταστάσεις. Παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας τόσο άφθονα όσα έχεις ανάγκη! Παρατηρούμε εκείνον που διαρκώς υποκλίνεται και επιδεικτικά εξυπηρετεί τους άλλους και ίσως να πούμε πόσο ταπεινός είναι! Αλλά ο πραγματικός ταπεινός διαφεύγει την προσοχή του περιβάλλοντός του, ο κόσμος δεν τον παρατηρεί (Α Ιωάν γ 1). Για τον κόσμο συνήθως είναι ένα μηδενικό.
Όταν ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης «αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν» τον Κύριο (Ματθ. δ’ 18-22), τι να είπαν οι συνάδελφοι τους που έμειναν στην ακτή; Γι’ αυτούς τα δυο ζεύγη των αδελφών εξαφανίστηκαν, χάθηκαν.
Μη φοβάσαι να εξαφανιστείς όπως οι άγιοι απόστολοι, και να απομακρυνθείς από την αμαρτωλή και διεστραμμένη γενιά που μας περιτριγυρίζει.
Τί θέλεις να κερδίσεις; Τον κόσμο ή την ψυχή σου; (Μαρκ. η 35-3). «Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι». (Λουκ. στ 26). »
Μάθε να γίνεσαι αόρατος… ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.
“Ο Δρόμος των Ασκητών”, εκδ. «Ακρίτας»