Η παγκοσμιοποίηση διαβιβρώσκει τεχνηέντως ή μη ιερούς θεσμούς, όπως η θρησκεία, η πατρίδα, η γλώσσα, η οικογένεια. Αγοράζει ψυχές και πληρώνει υλικά αγαθά. Στην Ορθόδοξη Παράδοση ο ησυχασμός κελεύει την κάθοδο του νου στην καρδιά, όπου και θεωρείται το κέντρο του ανθρώπου κι ο πιστός μιλά, σκέφτεται, εκφράζεται κυρίως καρδιακά, ανθρώπινα θυσιαστικά, χριστιανικά. Ο ορθολογιστής θεοποιεί τον εγκέφαλο, ο γαστρίμαργος τη γαστέρα του, ο φιλάργυρος το χρήμα, ο οπαδός τον ηγέτη κι έτσι σκέφτεται ανάλογα με τις προτεραιότητες που θέτει. Ο καρδιακός άνθρωπος είναι ο ολοκληρωμένος, ο αληθινός χριστιανός, που πρότυπο έχει τον Χριστό και κανόνα του το Ευαγγέλιο. Το να κλαίμε τη μοίρα μας ενώπιον της επί θύραις παγκοσμιοποιήσεως δεν είναι σωφροσύνη. Μπορούμε να μην αλεσθούμε από αυτόν τον μύλο. Ο πιστός Έλληνας έχει πολλούς λόγους αντιστάσεως και ανεφοδιασμού. Ας ανακαλύψουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, την αληθινότητα και θεόσδοτη μοναδικότητα του ανθρωπίνου προσώπου. Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να προσβάλλει την ψυχή μας. Η παγκοσμιοποίηση απευθύνεται, ασχολείται κι ενδιαφέρεται για την ύλη. Ο χριστιανός που δεν αντιλαμβάνεται την πολυτιμότητα της ψυχής του και δεν ασχολείται για την ακεραιότητά της, είναι κολασμένος πριν τον επισκεφθεί η παγκοσμιοποίηση.
