Μέγας Βασίλειος
Πες μου, τι λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπός σου; Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δεν δίνεις σ’ αυτούς που πεινάνε; Μία σου ντουλάπα μπορεί να ντύσει πόλη ολόκληρη που τρέμει από το κρύο. Και εσύ κάθεσαι και διώχνεις το φτωχό αβοήθητο, χωρίς να φοβάσαι το Θεό που θα σε κρίνει. Όταν εισέρχομαι στο σπίτι ενός νεόπλουτου άνδρα και το δω να είναι στολισμένο με ποικίλα άνθη, ξέρω πολύ καλά, ότι αυτός τίποτα από τα βλεπόμενα δεν έχει πολυτιμότερο, αλλά καλλωπίζει τα άψυχα και έχει αστόλιστη την ψυχή του. Πες μου, ποιά ανάγκη εξυπηρετούν καλύτερα τα πολυτελή κρεβάτια ή τραπέζια, οι πολυθρόνες και τα αμάξια, ώστε να, μην περνάει το χρήμα στους φτωχούς, που χιλιάδες παρακαλάνε έξω απ’ τις πόρτες με σπαρακτική φωνή; Και εσύ αρνείσαι να δώσεις, γιατί λες πως δεν έχεις για όλους αυτούς… Δεν έδωσες συμπόνοια, δεν θα πάρεις συμπόνοια. Δεν άνοιξες την πόρτα, θα σε διώξουν από την Βασιλεία. Δεν έδωσες ψωμί, δεν θα πάρεις αιώνια ζωή!