“Ας ανοίξουμε τώρα τις θείες Γραφές κι ας πιούμε νερό από τα δοχεία των αγίων Πατέρων μας. Ας πιούμε νερό ζωντανό, που αναβλύζει για να μας χαρίζει την αιώνια ζωή. Έτσι παρομοίασε ο Κύριος κάποτε το Άγιο Πνεύμα, που θα λάβουν όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν. Και κάπου αλλού λέει: «Για όποιον πιστεύει σ’ έμενα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανού νερού θα ξεχυθούν από τα σπλάχνα του». Όχι αισθητά ποτάμια, που ποτίζουν απλώς τη χέρσα γη, αλλά ποτάμια νοητά, που πλημμυρίζουν με φως τις ψυχές.
Και γιατί άραγε παρομοίασε με νερό τη χάρη του Πνεύματος; Γιατί το νερό είναι το κύριο συστατικό της ζωής. Γιατί απ’ τον ουρανό κατεβαίνει το νερό της βροχής. Γιατί μία και απλή είναι η μορφή του, μα η ενέργειά του πολυποίκιλη. Βρέχει σ’ όλη τη πλάση. Αλλ’ αυτή η βροχή δίνει λευκότητα στα κρίνα, κόκκινο στα τριαντάφυλλα, πορφύρα στους μενεξέδες και στους υάκινθους. Άλλο καρπό θρέφει στο φοίνικα κι άλλον στην κληματαριά. Γίνεται «τοις πάσι τα πάντα», κι όμως είναι αυτή η ίδια, η απλή βροχή”.
