Το ρόδι εννοιολογικά σημαίνει ροή και δύναμη, είναι ο καρπός της ζωής και της καλοτυχίας, ενώ αναζητώντας κανείς τις ρίζες του θα φτάσει μέχρι την αρχαία Ελλάδα, όπου θεωρούσαν ότι οι κόκκοι του ροδιού συμβόλιζαν την αφθονία, ίσως και λόγω της ποσότητάς τους, τη γονιμότητα, την αιωνιότητα, αλλά και την καλή τύχη.
Πέρα από την ελληνική μυθολογία όπου το ρόδι κατέχει σημαντικό ρόλο στον μύθο της Περσεφόνης, επίσης αλληγορικό χαρακτήρα έχει και στην Ορθόδοξη Παράδοση ήδη από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, όπου σύμφωνα με Πατέρες της Εκκλησίας του 4ου και 5ου αιώνα η αποκρυπτογράφηση του έχει ως εξής:
Το κόκκινο χρώμα του ροδιού παραπέμπει στην αιδημοσύνη και το κάλλος της Εκκλησίας και κυρίως στο αίμα και τα πάθη του Χριστού. Το πλήθος των σπόρων του ροδιού που συγκρατείται μέσα σε ένα φλοιό συμβολίζει την εικόνα της Εκκλησίας και κατ’ επέκταση την ενότητα της πίστης. Τέλος, το αόρατο εύγευστο εσωτερικό συμβολίζει τον κρυμμένο θησαυρό της ελπίδας μελλοντικών χαρών και μπορούσε επίσης να νοηθεί ως εικόνα της μη ορατότητας του Θεού.
Η παράδοση θέλει την ημέρα της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια να βάζει τα καλά της και να πηγαίνει στην Εκκλησία να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχθεί το νέο έτος.
Ο νοικοκύρης παίρνει μαζί του στην Εκκλησία το ρόδι για να «ευλογηθεί» κι αυτό. Όταν όλοι επιστρέφουν στο σπίτι, εκείνος πρέπει να χτυπήσει την πόρτα για να του ανοίξουν, ώστε να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι τη νέα χρονιά.
Τη στιγμή εκείνη σπάει το ρόδι και εύχεται να πλημμυρίσει το σπίτι υγεία, ευτυχία και χαρά, όσες είναι και οι ρώγες του ροδιού.
Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας σπάνε το ρόδι αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Βγαίνουν όλοι έξω από το σπίτι πριν αλλάξει ο χρόνος, κλείνοντας όλα τα φώτα.
Μόλις μπει το νέο έτος και αφού ανταλλάξουν ευχές, ο νοικοκύρης σπάει ένα ρόδι στο κατώφλι του σπιτιού και μετά μπαίνουν όλοι μέσα στο σπίτι,
βάζοντας πρώτο το δεξί τους πόδι, ενέργεια που αποκαλούμε «ποδαρικό».