Πρέπει να καταλάβουμε ότι η η ζωή μας αλλά και τα Χριστούγεννα δεν είναι παιδική χαρά. Εάν δεν αποφασίσουμε ότι χρειάζεται να δούμε την οδύνη που υπάρχει μέσα μας και τον τρόπο να ξεφύγουμε από αυτήν, όχι αποσιωπώντας την αλλά ξεπερνώντας την, βρίσκοντας έναν άλλο λόγο ύπαρξης, τότε τρελαινόμαστε.
Εάν παραδεχτούμε ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι ψυχαγωγία, δεν είναι λαμπάκια, δεν είναι διασκέδαση, δεν είναι φαγητό, δεν είναι εκδρομούλες, δεν είναι πολιτιστικά νέα, τότε κάτι μπορεί να γίνει.
Τα Χριστούγεννα είναι για τους παράξενους και αγροίκους. Αυτούς που αντιδρούν και λένε: “Δεν είμαι καλά και δεν συμβιβάζομαι με τη νοοτροπία του κόσμου που θέλει να μου δώσει μία ψευδαίσθηση ψευτοαθωότητος”, μιας ψευτοπαιδικότητος με την οποία βαυκαλίζουμε και τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
