Με αφορμή τα όσα κατά καιρούς διαβάζουμε περί επιθυμίας για κοινό Πάσχα εσαεί, αρχής γενομένης από το επόμενο και για κοινούς εορτασμούς μεταξύ των Ορθοδόξων και διαφόρων αιρετικών χριστιανικών ομολογιών, η σκέψη μας οδήγησε 100 χρόνια νωρίτερα από σήμερα και ό,τι συνεπάγεται απ’ αυτό ας μας προβληματίσει.
Στο μακρινό 1923 λοιπόν, όταν σε πολιτικό επίπεδο συνέβη στην Ελλάδα η μετάβαση από το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή το Ιουλιανό, στο νέο, το Γρηγοριανό, η Ιερά Σύνοδος και οι Πατέρες της Εκκλησίας της Ελλάδας μετά από πολλές σκέψεις και συζητήσεις κατέληξαν τελικώς στην απόφαση έναν χρόνο αργότερα να το υιοθετήσουν.
Παλιό ημερολόγιο, νέο ημερολόγιο, όλα καλά από τη στιγμή όπου θα αναγνωρίσει κάποιο από αυτά η μητέρα Εκκλησία, δεν θα σταθούμε εμείς προσωπικά σε αυτό. Όμως, που έγκειται κατά τη γνώμη μας η ατυχής εξέλιξη;
Μα ότι έκτοτε οι ανά τον κόσμο Χριστιανοί Ορθόδοξοι έπαψαν να εορτάζουν -ημερολογιακώς- Χριστούγεννα μαζί.
Κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία της εκάστοτε χώρας, κάθε Πατριαρχείο, θα είχε το δικαίωμα να επιλέξει αυτόνομα ποιο από τα δύο ημερολόγια στο εφεξής θα χρησιμοποιεί για τη λειτουργική ζωή. (Εξαίρεση φυσικά αποτέλεσε και αποτελεί η περίοδος του Πάσχα όπου παρέμεινε ο αρχικός υπολογισμός του με βάση το Ιουλιανό).
Βεβαίως οι σχέσεις μεταξύ των απανταχού Ορθοδόξων εξαιτίας της αλλαγής αυτής δεν έχουν επηρεαστεί (με εξαίρεση στην Ελλάδα τους λεγόμενους τότε “Ζηλωτές”) όμως περάσαμε σε χωριστά Ορθόδοξα Χριστούγεννα και είναι ολοφάνερο για εμάς ότι εκείνη τη δεδομένη ιστορική χρονική στιγμή θα έπρεπε πρωτίστως να διαφυλαχτεί η Ορθόδοξη ενότητα ακόμη και στο θέμα το ημερολογιακό είτε με το νέο, όπως ξαναείπαμε, είτε με το παλαιό.
Και τώρα είναι ώρα να αναλογιστούμε μία μεγάλη ομοιότητα όπου παρουσιάζει το τότε με το τώρα:
Το 1895 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Ζ’ εξέφραζε: «πόθους και ευχάς υπέρ ενός ενιαίου ημερολογίου δι’ άπαντας τους χριστιανικούς λαούς». Μια δήλωση με αφορμή βεβαίως την προοπτική της επικείμενης αλλαγής και έχοντας προφανέστατα κατά νου του τις Καθολικές και Προτεσταντικές ομολογίες.
Και τελικώς χάσαμε Ορθοδόξους.
Σήμερα, όσοι εκφράζουνε παρόμοιες “ευχές” για ένα κοινό Πάσχα με κάθε λογής αιρέσεις, ας το ξανασκεφτούν και όλα αυτά τα χωριστά Ορθόδοξα Χριστούγεννα απλά ας έχουν κατά νου.
erimitic