Τα Καλικαντζαράκια ή αλλιώς τα Παγανά, τα γνωστά χαζούλικα δαιμόνια που ζουν στα έγκατα της γης – κι ιδίως της πατρίδας μας- έχουν μια έγνοια μόνο, να σιγοπριονίζουν του κόσμου τα θεμέλια, το δέντρο της ζωής…
Κατά τη διάρκεια του Άγιου Δωδεκαημέρου, τα παρατάνε όλα και έρχονται να κάνουν εδώ επάνω σκανδαλιές.
Σκουρόχρωμοι, ξερακιανοί, με τρίχωμα ή όπως κι αν μεταμορφωθούν για να σε ξεγελάσουν -συνήθως με life style κοστούμια- με ένα σωρό αλλόκοτα κουσούρια, αυτοί οι χαριτωμένοι οι ριζοσπάστες, στο τέλος μένουν πάντοτε μόνο με την κακή προαίρεση, μιας και δεν βρίσκονται σε θέση να βλάψουνε κανέναν όσο κι αν το ποθούσαν.
Έτσι, όλες αυτές τις μέρες, πηδούσανε σε στέγες, πράγματα ανακάτευαν και τελικά έχουνε ένα ιδίωμα κοινό: Όλοι τους είναι αλλεργικοί στην ιδιαίτερη τη μυρωδιά που βγάζει το λιβάνι. Τρέμουν και καίγονται επίσης από την “αγιαστούρα” του παπά όταν τους παίρνει εκείνος στο κυνήγι.
Τα ύδατα όπως κι αν έχει όμως, πρόκειται να καθαγιαστούν και σύμφωνα με τη λαογραφία τώρα όπου τελειώνει πάλι ο χρόνος τους, με αγωνία τρέχοντας θα λένε το στιχάκι:
«Φεύγετε να φεύγωμε
τί έρχεται ο τρελόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του.
Μας άγιασε μας έβρεξε
και μας, μας εκατέκαψε!»
Θελήσαμε λοιπόν να βρούμε κάποια στοιχεία τους από το διαδίκτυο και τη λαογραφία, να γνωριστούμε κάπως… μιας και οσονούπω θα αποχαιρετιστούμε.
Οποιαδήποτε ομοιότητα φυσικά είναι συμπτωματική και σας παρουσιάζουμε, κάποιους από αυτούς, εδώ:
“Ο καλικάντζαρος Μαλαγάνας ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και καταφέρνει να τους πάρει τα γλυκά. Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι, που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι, ενώ του αρέσει πολύ να μπερδεύει τις κλωστές στο πλεχτό της γιαγιάς.
Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους, γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι. Ο Μαλαπέρδας κατουράει στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται και γι’ αυτό οι νοικοκυρές πρέπει να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους. Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων. Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς τα πάντα και κατόπιν ρεύεται και βρομάει απαίσια.
Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας της παρέας. Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος με ένα χέρι κοντό και ένα μακρύ, γι’ αυτό όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.
Ο Παρωρίτης εμφανίζεται αξημέρωτα, πριν λαλήσει ο πετεινός, και ξεσηκώνει με τις φωνές τους ανθρώπους.
Ο Γουρλός έχει τεράστια μάτια σαν αυγά και πεταμένα έξω και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός και καμπούρης και του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι. Ο Στραβολαίμης στριφογυρνάει διαρκώς το κεφάλι του σαν σβούρα.
Ο Κοψαχείλης έχει δόντια τεράστια, που κρέμονται έξω από τα χείλη του, φοράει ψεύτικο καλυμμαύκι και κοροϊδεύει τους παπάδες.
Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι και μπορεί να περνάει εύκολα από τις κλειδαρότρυπες και από τις τρύπες του κόσκινου. Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος βάτραχος.
Ο Κατσικοπόδαρος είναι φαλακρός, κασιδιάρης με ένα κατσικίσιο ποδάρι και όπου βάλει το ποδάρι του φέρνει καταστροφή, γιατί είναι κακορίζικος, ελεεινός και γρουσούζης”.
Και κάποια μέτρα επιπλέον μέτρα προφύλαξης όπου τους διώχνουν τρέχοντας…: Το σημάδι του Σταυρού επάνω από τις πόρτες, καθώς και το “Πάτερ ημών”, η Κυριακή προσευχή.
erimitic