– Κείμενο: ερημίτης –
“Όποιος διψάει ας έρθει σ’ Εμένα και ας πιεί. Και όποιος πιεί από το νερό, που Εγώ θα του δώσω «ου μη διψήση εις τον αιώνα»” (Ιωάν. δ, 14)
Άσχετα με το αν σου αρέσει το μαύρο αυτό πασίγνωστο ζουμί εκ Δύσεως, το θέμα είναι εντέλει όπως μας έλεγαν κάποτε οι γιαγιάδες μας ότι “σκοπός σου είναι να το πίνεις και όχι εσένα, αυτό”.
Μιας λοιπόν όπου ο Βασίλειος ο Μέγας περνάει από τις οθόνες μας ως τοποθέτηση προϊόντος σε μία γενική βαθιά κόκκινη απεικόνιση όπου χρειάζεται κανείς ολάκερα καφάσια από το εν λόγω αναψυκτικό ώστε αυτό να χωνευτεί, να τονίσουμε ότι ο Καππαδόκης Άγιος θεωρείται ως ο μέγιστος των Πατέρων.
Με μόρφωση τέτοια και ευρυμάθεια, ο Βασίλειος ήταν ίσως ο πιο μορφωμένος άνθρωπος των καιρών του. Πέρα από αυτό ασκήτεψε για 5 έτη στην έρημο, κατόπιν ως επίσκοπος Καισαρείας και με μόνη του περιουσία ένα τριμμένο ράσο γίνεται ο ορισμός του πνευματικού ανθρώπου. Επίσης Ιδρύει την “Βασιλειάδα”, το πρώτο φιλανθρωπικό ίδρυμα δηλαδή, σε όλη την οικουμένη, όπου διακονεί αυτοπροσώπως ακόμη και λεπρούς. Σαν συγγραφέας ήταν πολυγραφότατος, ενώ μεταξύ άλλων μας άφησε βεβαίως και κείμενα Λειτουργικά.
Καταπολέμησε τις αιρέσεις με πυγμή και εκεί όπου ίσως κάποιος παρατηρήσει πως όλα τα είχε πια ο Άγιος αυτός και μόνο μεγαλομάρτυρας του έλειψε να γίνει, να πούμε ότι αυτό το πράγμα δεν συνέβη, απλά και μόνο επειδή δεν το επέτρεψε ο Θεός. Ο Βασίλειος έστεκε δηλαδή ατρόμητος μπροστά στους βασιλιάδες, τους έλεγχε δημόσια διαρκώς, ενώ στην ιστορία έχει μείνει η κόντρα του με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Ο βίος του Μεγάλου Βασιλείου απο τη Γη μέχρι τον Ουρανό μία παρακαταθήκη και όπως και να ‘χει τελικά, εδώ είναι Ρωμιοσύνη σε Πνεύμα και Αξίες ώστε να άγεται η χώρα ως ουραγός και να αλλοτριώνεται από ιδέες άδειες.
Σημαντική υπενθύμιση: Ο Santa δεν υπάρχει. Δεν φέρνει δώρα στα παιδιά, όμως αντίθετα υπάρχει ο Άη- Βασίλης και έχουμε ανατροπή πλοκής, διότι… μιας που ενηλικιώθηκες ήρθε ο καιρός εσύ να δώσεις δώρα:
Μεγάλου Βασιλείου:
“Το ψωμί που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του φτωχού. Τα ρούχα που κρατάς κρυμμένα στην αποθήκη σου είναι του γυμνού. Τα υποδήματα που σαπίζουν αχρησιμοποίητα είναι του ξυπόλυτου. Τα χρήματα που κρύβεις βαθιά στη γη είναι του φτωχού. Λοιπόν, τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να βοηθήσεις και το αρνήθηκες…”