– Κείμενο: ερημίτης –
Αόρατη Δύναμη
Και να που φθάνουμε προς το τέλος αυτής της διαδρομής, με βλέμμα πια προς τον βαθύ ορίζοντα και τον Νυμφίο που έρχεται, σωτήρια Σκιά.
Κυριακή Ε’ Νηστειών της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας κι η νεαρή Μαρία έκανε αυτό που κάνουμε όλοι: Μια απλοποίηση του μυστηρίου του ανθρώπου σε έναν μάτσο από νευροσυσχετισμούς, μ’ ηνίοχους τα ένστικτα, πρώτα της επιβίωσης, μετά της ηδονής.
Και ο καιρός περνάει… κι ο άνθρωπος περνάει.
Επάνω σ’ αυτόν ακριβώς τον άνθρωπο, στην Οσία Μαρία, θα καταλήξει όλη η Σαρακοστή. Μία περίοδος με υψηλά νοήματα, γυμνή απ’ όλα τα άλλα, εκπνέει τώρα επάνω της, αμέσως πριν από την ουσία της Ορθοδόξου Πίστεως, που είναι το Άγιο Πάσχα.
Και η Μαρία η παλιά, των πόλεων, δεν θα παρευρεθεί φέτος, ξανά, σε αυτό το Άγιο Πάσχα. Και η Μαρία απ’ την έρημο σαν έτοιμη από καιρό βιώνει την ενοποίηση, δύο κόσμων, ανθρώπου και Θεού, που ο Σταυρός θα φέρει.
Μία “αόρατη δύναμη” γράφουν οι συναξαριστές, ότι την είχε εμποδίσει να μπει μες στον Ναό. Η ίδια αόρατη δύναμη, αυτή, μπορεί να σου μιλάει, πιο ήπια, όταν καμιά φορά, παρόλο που θυμήθηκες παλιές, ηδονικές στιγμές, σου σφίχτηκε το στομάχι. Μία αόρατη δύναμη, ολόκληρη επάνω σου, σε ένα τυχαίο πρωινό όταν απλά βαρέθηκες τον ίδιο τον εαυτό σου.
Κι όσο ο Νυμφίος έρχεται, η πόλη και η έρημος εξίσου αδειανές.
Απλά διαλέγεις την πλευρά που θα ‘χει εσένα μέσα.