Έχεις άραγε αναρωτηθεί τι επίδραση έχει η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στην φυσιολογία της ψυχοσωματικής σου υπόστασης; Διερωτήθηκες ποτέ ποιος είναι ο σκοπός στο φυσικό και υλικό πεδίο, πίσω από τις τόσο όμορφες, κατανυκτικές και γεμάτες Ουράνια σοφία, επαναλαμβανόμενες Ιερουργικές πράξεις, πέραν του μυστηριακού χαρακτήρα και συμβολισμού; Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε με επιστημονικούς όρους τις πιο γνωστές και συνήθεις Ορθόδοξες λειτουργικές τελέσεις και να θαυμάσουμε πόσο επεκτείνεται η “πολυποίκιλος σοφία του Θεού” (Εφεσίους 3:10).
Ο άνθρωπος ως γνωστόν είναι μία ψυχοσωματική οντότητα, πράγμα που σημαίνει ότι η εσωτερική του δυναμική (ψυχικές δυνάμεις) επηρεάζουν το εξωτερικό του σώμα αλλά και αντίστροφα το σώμα του επηρεάζει την ψυχική του κατάσταση. Για παράδειγμα, ένα ευχάριστο συναίσθημα (ψυχική δράση) μπορεί να κινητοποιήσει εκ νέου ένα κουρασμένο σώμα αλλά και μία αγκαλιά (σωματική δράση) μπορεί να ανακουφίσει μία δυσάρεστη ψυχική κατάπτωση. Έτσι λοιπόν την στιγμή της Θ. Λειτουργίας προσπαθούμε με διάφορα μέσα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά να επιτύχουμε την εκπλήρωση των Ιερών σκοπών της όπως είναι η μεθ’ ημών συνάντηση με την Τριαδική Θεότητα, η απέκδυση του παλαιού ναρκισσιστικού εαυτού – που τόσο μας έχει ταλαιπωρήσει – ώστε να ενδυθούμε τον νέον μεταμορφωμένο εις τύπον Χριστού εαυτόν και πολλά άλλα που όμως όλα έχουν έναν κοινό στόχο, την Κοινωνία με το Πνεύμα του Θεού. Καθώς λοιπόν εισερχόμαστε στο Ναό, που πάντοτε κοιτάζει προς ανατολάς, ο χαμηλός φωτισμός που διέρχεται δια των παραθύρων με σοφά μελετημένη αρχιτεκτονική και συγκεκριμένους χρωματισμούς, διεγείρει την παραγωγή μελατονίνης (ορμόνη του ύπνου) η οποία με την σειρά της ενεργοποιεί το Παρασυμπαθητικό (Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα) το οποίο λειτουργεί ως τροχοπέδη στο Συμπαθητικό (Α.Ν.Σ.). Το Συμπαθητικό είναι που παράγει τις ορμόνες του στρες (κορτιζόλη, αδρεναλίνη, νορεπρινερφίνη κ.α.). Τώρα ο ψυχοσωματικός άνθρωπος έχει αρχίσει να χαλαρώνει και να ηρεμεί. Η εισπνοή της υπέροχης ευωδίας του λιβανιού λειτουργεί επίσης ως χαλαρωτικός παράγοντας αφού, εκτός της αρωματοθεραπευτικής του δράσης, περιέχει ρητίνη – το κοινό βασικό συστατικό όλων των ειδών του λιβανιού – η οποία διεγείρει τις ενδορφίνες του οργανισμού και προκαλεί μία ευφρόσυνη ηρεμία χωρίς να ναρκώνει. Την αγαλλιαστική αυτή κατάσταση ησυχίας έρχεται να συμπληρώσει δυναμικά η Βυζαντινή υμνωδία όπου εκπέμπει δονήσεις σε συχνότητες κυμάτων Θήτα και Δέλτα• κύματα τα οποία εκπέμπει ο εγκέφαλος κατά την διάρκεια του ονειρικού και βαθύ (ανόνειρου) ύπνου αντίστοιχα. Αυτά τα κύματα συγχρονίζονται & συντονίζονται με τον εγκέφαλο για να περάσει στην επόμενη φάση βαθιάς χαλάρωσης, πνευματικής κατάστασης και πρόσβασης στο υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι ο χώρος στον οποίο κρύβονται τραύματα από την παιδική μας ηλικία, πεποιθήσεις και φίλτρα του ναρκισσικού “εγώ” και εν πολλοίς συναποτελούν τον παλαιό εαυτό που καλούμαστε να αποβάλλουμε. Μόλις λοιπόν επιτευχθεί η κατάσταση πρόσβασης στο υποσυνείδητο (μιλάμε πάντα από βιοφυσικής πλευράς) και επειδή έχουμε καταστήσει την ψυχοσωματική μας κατάσταση έτσι ώστε να μην εμποδίζει το Άγιον Πνεύμα – που κατά τους Πατέρες δεν εισέρχεται σε ταραγμένες καρδιές και νόες – έρχεται η προσευχή (της καρδιάς) που δημιουργεί ένα link, θα λέγαμε, μεταξύ νου, καρδιάς και Αγίου Πνεύματος (όπου, αν και όταν Αυτό θέλει). Και με την μετουσιωτική ισχύ του Θείου Λόγου δια των Ορθοδόξων Ιερέων του Υψίστου – που φέρουν την αγιοποιητική αποστολική διαδοχή και το θαυματουργόν Άγιον Πνεύμα – αναλόγως της εντάσεως του εκάστοτε πιστού, της ποιότητας της μετανοίας του, συναθροίσει του Θελήματος του Θεού, επιτελείται η μεταμορφωτική αλλοίωσις που οδηγεί στο νέον άνθρωπον, τον ανακαινισμένο δια του Αχράντου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Εσταυρωμένου Χριστού (το οποίο δεν χωράει σε επιστημονικούς όρους και διαδικασίες, τα υπερβαίνει όλα και παραμένει Αιωνίως Μυστήριο).
