– Κείμενο: π. Ιγνάτιος –
Την Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη εορτάζουμε τέσσερα γεγονότα: τον ἱερὸν Νιπτήρα, την παράδοσιν της Θείας Κοινωνίας, τὴν Προσευχήν του Κυρίου στον κήπο της Γεθσημανή καὶ τὴν Προδοσία. Εορτάζουμε δηλαδή τα γεγονότα, που συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης εκείνης, και είναι η αρχή των Παθών του Κυρίου αλλά και απολύτως κεφαλαιώδη και σημαντικά για τη ζωή και τη σωτηρία μας.
Ο Χριστός σε «ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον» μαζί με τους μαθητές Του κάθεται για φαγητό για να εορτάσουν το εβραϊκό Πάσχα. Στην αρχή, μάλιστα, του δείπνου αυτού ο Χριστός πλένει τα πόδια όλων των μαθητών Του γενόμενος ο Ίδιος το έμπρακτο παράδειγμα ταπείνωσης και αγάπης για τους μαθητές αλλά και για όλους μας. Από το γεγονός αυτό, το νίψιμο των ποδιών των μαθητών, έχει ονομαστεί και ολόκληρη η ακολουθία του όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης, η οποία έχει επικρατήσει να ονομάζεται «Ιερός Νιπτήρας».
Μετά απ’ αυτό κάθισαν όλοι για να φάνε στον Μυστικό Δείπνο. Μυστικός λέγεται όχι γιατί έγινε κρυφά ή σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο (άλλωστε το Ευαγγέλιο μας λέει ότι έγινε σε ανώγειο, δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα στον πρώτο όροφο ενός κτηρίου). Αλλά διότι μέσα από το Δείπνο αυτό ο Χριστός παρέδωσε στους αποστόλους και δι’ αυτών σε όλο τον κόσμο το μυστήριο των μυστηρίων, τη Θεία Ευχαριστία. Δηλαδή, τη Θεία Κοινωνία, η οποία με μυστηριακό και μυστικό τρόπο μας καθαρίζει από τη βρωμιά της αμαρτίας και μας ενώνει με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού!
Άρα, αν και ο ιερός νιπτήρας έγινε τότε μία φορά, ο Χριστός μας μέσω του Μυστικού Δείπνου έδωσε για πάντα τον κατ’ εξοχήν Ιερό Νιπτήρα, την Κοινωνία του Σώματος και του Αίματός Του «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωὴν τὴν αἰώνιον». Και όταν πλησιάζουμε αυτόν τον Ιερό Νιπτήρα, το άγιο Ποτήριο, πλένουμε την ψυχή μας και βλέπουμε πραγματικά ότι η στολή της ψυχής μας καθαρίζεται και λαμπρύνεται, ενώ πριν «ἔνδυμα οὐκ εἴχομεν».
Αλλά ο ίδιος ο Κύριος μας δίνει τις προϋποθέσεις για να συμμετάσχουμε άξια στο Σώμα και το Αίμα Του. Ο Ίδιος πλένει τους μαθητές Του και τους λέει ότι «ὑμεῖς καθαροί ἐστέ». Η συμμετοχή μας στο Ποτήριο της Ζωής δεν είναι απροϋπόθετη. Πρέπει να έχουμε την κατάλληλη πνευματική προετοιμασία, ώστε να καθαρίσουμε την ψυχή μας, ώστε να μπορεί ο Κύριος εισερχόμενος μέσα μας διά του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας να πει και σε εμάς «ὑμεῖς καθαροί ἐστέ». Λέει και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «πριν βάλεις καθαρό νερό, πρέπει πρώτα να πλύνεις το ποτήρι μέσα στο οποίο θα μπει». Έτσι συμβαίνει και στην ψυχή μας. Πρέπει προκειμένου να δεχθούμε «τόν μόνον καθαρόν καί ἀκήρατον Κύριον» να φροντίσουμε να καθαρίσουμε την ψυχή μας με τη μετάνοια, την ταπείνωση και την αγάπη και να αφαιρέσουμε ο,τιδήποτε μπορεί να τη μολύνει και να υποκρύπτεται σ’ αυτή.
Αλλιώς συμμετέχουμε και εμείς στο Μυστικό Δείπνο, όπως ακριβώς και ο Ιούδας. Και ο Ιούδας κοινώνησε μαζί με τους άλλους Αποστόλους. Αλλά αμέσως μετά τη Θεία Κοινωνία, έχοντας το Σώμα του Χριστού ακόμα στο στόμα του, όπως λένε οι ύμνοι, καθόλου δεν ντράπηκε και έφυγε γρήγορα από το Δείπνο μέσα στη νύχτα και πήγε στο συνέδριο των Ιουδαίων και πρόδωσε Αυτόν που κοινώνησε μόλις πριν από λίγο. Και όπως λέει η Αγία Γραφή έδωσε το άγιο στα σκυλιά.
Ας φροντίσουμε να μην κοινωνούμε και εμείς, όπως ο Ιούδας, πρόχειρα και «για το καλό» ή γιατί έτσι έτυχε. Γιατί τότε η Θεία Κοινωνία δε θα είναι προς σωτηρία της ψυχής μας, αλλά «εἰς κρίμα καί κατάκριμα». Το Σώμα και το Αίμα του Θεού είναι η σωτηρία και η λύτρωση όλου του κόσμου. Δεν είναι μία παράδοση και ετήσιο έθιμο «για να είμαστε καλά» ή για το καλό του χρόνου. Είναι πραγματική φωτιά, που αυτούς που την προσεγγίζουν αξίως τους καθαρίζει ολοκληρωτικά, ενώ όσους την πλησιάζουν τυπικά και απροετοίμαστοι τους καίει.
Κάνε μας, Κύριε, όλους αξίους μετόχους του Μυστικού Σου Δείπνου και αξίωσέ μας να διατηρήσουμε τον αιώνιο θησαυρό που παίρνουμε με τη Θεία Κοινωνία χωρίς ποτέ να σε προδώσουμε και να τον σκορπίσουμε στα χέρια των αρνητών και εχθρών σου!