Ένα κείμενο από τη Νεότητα Μητροπόλεως Θήρας, Αμοργού και Νήσων
(https://www.facebook.com/youththira)
«Ἐρωτᾷς πῶς τὰ ἡμέτερα. Καὶ λίαν πικρῶς. Βασίλειον οὐκ ἔχω, Καισάριον οὐκ ἔχω, τὸν πνευματικὸν ἀδελφὸν καὶ τὸν σωματικόν. Ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, μετὰ τοῦ Δαυῒδ φθέγξομαι. Τὰ τοῦ σώματος πονηρῶς ἔχει, τὸ γῆρας ὑπὲρ κεφαλῆς, φροντίδων ἐπιπλοκαί. Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει».
Μετάφραση: “Ρωτάς πως είμαι. Χάλια… Δεν έχω ούτε το Βασίλειο τον πνευματικό μου αδελφό, ούτε τον Καισάριο τον σαρκικό μου αδελφό. Μαζί με το Δαυίδ λέω “ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκατέλειψαν”. Από σωματική υγεία δεν είμαι καλά, τα γηρατειά εξελίσσονται, σ’ ότι κάνω υπάρχουν προβλήματα… Δεν υπάρχει πλέον το καλό, το κακό είναι φανερό, πορεύομαι σα να πλέω το βράδυ μέσα στη θάλασσα χωρίς κανένα φως, ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ…
Αν το κείμενο αυτό το διαβάζαμε χωρίς να ξέρουμε ότι είναι παλαιότερο ίσως και να νομίζαμε ότι γράφτηκε ΣΗΜΕΡΑ. Όλα νιώθουμε ότι είναι μαύρα, όλοι είμαστε σε απομόνωση και ο Χριστός φαίνεται να απουσιάζει ή να “μην ανακατεύεται”. ΟΜΩΣ το κείμενο γράφτηκε από τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο τον 4ο αιώνα. Αν ανατρέξουμε σε παλαιότερα κείμενα θα δούμε πάντα να αναφέρεται “ζούμε σε δύσκολες εποχές” ή “χάλασε πλέον ο κόσμος και δεν είναι όπως παλιά”.
Πάντα έχουμε την τάση να θεωρούμε πως ό,τι περνάμε είναι ό,τι πιο δύσκολο έχει συμβεί στην ανθρωπότητα. Μέσα σ’ αυτές τις δυσκολίες ο Χριστός μας θυμίζει τι είπε λίγες μόνο ώρες πριν τη Σταύρωση (πριν την πραγματικά πιο δύσκολη στιγμή) :”έχετε θάρρος. Θα έχετε θλίψη στον κόσμο. Αλλά μη φοβάστε, εγώ νίκησα τον κόσμο”. Και πώς νίκησε; Δια του Σταυρού, διά του Θανάτου. “ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῶ κόσμῳ”. Πόνεσε και πέθανε όχι για να μην πονέσουμε ή για να μην πεθάνουμε, αλλά για να υπερβούμε τον πόνο και το θάνατο.
