– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου –
Ὅταν ἡ πίστις κόστιζε 7 νέες γυναῖκες βρίσκονται σέ ἕναν τάφο. Λίαν πρωΐ. Πρώτη ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἐπισκέπτεται τό μνημεῖο, πρίν ξημερώσει. “σκοτίας ἔτι οὔσης ”. Ἐκεῖ πού ἥ αὐγή πάει νά σπάσει, γίνεται ἥ συνάντηση. Μέ ἀγγέλους, για μία ἄνευ προηγουμένου ἀναγγελία- αὐτήν πού θα ἄλλαζε τόν ροῦν τῆς μἐχρι τότε γραμμικῆς πορεῖας τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, στήν τοῦ τάφου ἄκρα κατάληξη.
Ὅταν ἥ πίστις κόστιζε, ἑπτά νέες γυναῖκες κρατοῦν στά χέρια τους μῦρα καί στην καρδιά τους ἀτσάλινη πίστη καί χριστιανικἠ λεβεντιά. Μιά λεβεντιά πού ἀπουσίασε ἀπό ἄντρες, ἀπό μαθητές Ἐκεῖνου, ὅταν σέ κορύφωση ἀνάγκης, μποροῦσε νά θεωρηθεῖ δεδομένη. Τό μόνο πού τίς προβλημάτιζε ἦταν πῶς θά ἀποκυλίσουν τόν λίθο.
Ἀλήθεια, πόσο παίζει νά πᾶς ἐνάντια σέ νόμους τῆς τότε Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἐνάντια στίς ἐβραϊκές ἀποφάσεις τοῦ συμβουλίου, οὔσα γυναῖκα; Ἀρκετές ὥρες, “ πρίν ἀλέκτωρ λαλήσει τρεῖς ”, εἴχε ξεστομιστεῖ τρεῖς φορές ἥ ἴδια ἄρνηση, ἀπό τό ἴδιο πρόσωπο. “ Ὄχι! Ὄχι! Ὄχι! ” Μία μέ δειλία, μία μέ τρόμο, μία μέ ἀποστροφή καί στό τέλος ὅλα αὐτά μαζί. Μά καί μετά στή φρική θεία Σταύρωση, μόνο ἡ Μητέρα κι ὁ μοναδικός μαθητής Ἰωάννης ἐκεῖ, στά καρφωμένα πόδια Του στεκόντουσαν.
Μέγιστο το τόλμημα ἐκεῖνο τό μοναδικό στόν κόσμο πρωϊνό. Θαρρεῖς κι ὅ ἥλιος δέ θά ξανάφεγγε μέ τέτοια λάμψη. Φόρεσε τά καλά του, μαζί μέ ὅλη τή φύση, στολή πού φυλαγμένη εἶναι γιά τή Δεύτερη Παρουσία. Ἑπτά νιότες ἀψηφοῦν καθεστῶτα καί περπατοῦν πρός ἀπόδοση τιμῶν- σάν νά ξυπνάει μέσα τους ἥ ἀρχαῖα Ἀντιγόνη. Γῆ πατούν καί σέ Οὐρανό μεταφέρονται. Οἵ χτύποι τῆς καρδιᾶς τους ἀντηχοῦν στή συμπαντική δικαιοσύνη, στήν Ἄνω Ἰερουσαλήμ καί στόν κόσμο ἐτοῦτο, γιά πάντα πιά.
Ὅταν ἥ Πίστης κόστιζε ἕπτά γυναῖκες : Μαρία ἥ Μαγδαληνή, Σαλώμη, Ἰωάννα, Μαρία καί Μάρθα (οἵ τοῦ Λαζάρου ἀδελφές ), Μαρία ( ἥ τοῦ Κλωπᾶ ) καί Σωσσάνα.