– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Σκέφτομαι τα πάθη που βασανίζουν τους ανθρώπους. Όχι τα φανερά, αλλά αυτά που ζουν μέσα σου και σε τρώνε. Την υπερηφάνεια ας πούμε. Που σε κάνει να νομίζεις ότι μπορείς ΕΣΥ να κατευθύνεις τη ζωή σου! Θυμηθείτε λίγο γεγονότα της ζωής σας…
Πόσες φορές σχεδιάσατε κάτι, το προχωρήσατε λίγο και τελικά αποτύχατε;
Εγώ η ψωροπερήφανη, έχω να θυμηθώ πολλά δυστυχώς. Γιατί άργησα να καταλάβω ότι αυτό το… “εγώ μπορώ με τις δυνάμεις μου να τα καταφέρω”… δεν ήταν ικανό να με σπρώξει προς το καλό. Ποιες δυνάμεις σου κακομοίρα! Το αντίθετο μάλιστα. Λάθη, λάθη, λάθη…
Τόσος κόπος, τόσος πόνος μέχρι να κατανοήσω, ότι μακριά απ’ το Χριστό είμαι αδύναμη, κι ότι αν καταφέρω να εμπιστευτώ Εκείνον και όχι το μπερδεμένο μυαλό μου, θα πράξω το καλό για μένα και τους άλλους.