– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία –
Καθώς προσεύχομαι, ο νους μου πάει στους αγαπημένους μου ανθρώπους. Παρακαλώ το Θεό γι αυτούς και Του ζητώ να τους έχει καλά. Προσπαθώ κατά τη διάρκεια της ημέρας, να θυμίζω σε εκείνους να λένε την ευχή, να νηστεύουν, να συγχωρούν… Μα καθώς παρακολουθώ τις σκέψεις μου, διαπιστώνω ότι αγωνιώ και παλεύω να στηρίξω άλλους ανθρώπους, να σώσω άλλες ψυχές. Ποια; Εγώ η ατελής! Και τότε θυμάμαι τα λόγια των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας: πρώτα να φωτισθείς κι έπειτα να φωτίσεις, πρώτα να καθαρίσεις τον εαυτό σου απ’ τα πάθη κι έπειτα να καθαρίσεις τους άλλους!