– Κείμενο – Φωτογραφία: Λυδία –
Όλα τα άσχημα που ζούμε στη ζωή μας, οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι ζουν μακρυά από το Θεό. Επιτρέπει ο Θεός να πονάμε, μήπως και ξυπνήσουμε κάποια στιγμή, μήπως αφυπνιστούμε και επιστρέψουμε κοντά Του.
Επομένως αν το δούμε σε βάθος το θέμα, ένα ευχαριστώ το χρωστάμε στο Θεό, που ακόμα και μέσα στην αμαρτία δε μας εγκαταλείπει. Ξέρει ότι πονάμε, πονάει μαζί μας και περιμένει. Γιατί μόνο έτσι θα γίνει η εσωτερική αλλαγή. Μέσα από τον πόνο.
Έτσι είναι ο άνθρωπος. Ξεχνά Τον Θεό όταν γλεντάει και χαίρεται και Τον θυμάται όταν υποφέρει…