– Κείμενο – φωτογραφία: Λυδία –
Όμορφες ανθοστόλιστες ροδακινιές, στοιχισμένες απ’ το ανθρώπινο χέρι, ανηφορίζουν πνιγμένες προς τον ουρανό, δέσμιες στα “θέλω” των ανθρώπων.
Κι ένα ασήμαντο μικρό αγριολούλουδο, ξεπροβάλει και ταπεινά στέκεται ανάμεσά τους. Κανείς δεν περιμένει κάτι απ’ αυτό. Είναι ελεύθερο να ζήσει, να χαρεί τον ήλιο, την πρωινή δροσιά, τη γη που το θρέφει.
Θαυμάζω αυτό το λουλουδάκι…