Φώτης Κόντογλου
Όποτε μπορώ, ξεμακρύνω από τήν ταραχή τής σημερινής ζωής.
Κάθουμαι στό σπίτι μου, μακρυά από τόν κόσμο.
Ζωγραφίζω κανένα εικόνισμα, γράφω καμμιά ιστορία ή καμμιά σκέψη γιά τόν εαυτό μου, φιλοτεχνώ κανένα χειρόγραφο, ή κουβεντιάζω μέ κανέναν απλόν άνθρωπο πού δέν τρέχει γιά ν’ αρπάξη πολλά λεφτά, κ’ είναι ήσυχος καί βλογημένος…
Κάθουμαι όσο μπορώ, μακρυά από τόν φουρτουνιασμένο κόσμο κι’ από τίς ψεύτικες απολαύσεις του, καί ζώ μέ τούς απλούς καί ήσυχους χριστιανούς, μέ “τά τέκνα τής ειρήνης”.