Ο μεθυσμένος, μοναχικός και αλλόκοτος νεαρός Αμερικάνος υψώνει τη γροθιά του εκτός ελέγχου πια. Τόπος, μία βουνοκορφή του Σαν Ντιέγκο των Ηνωμένων Πολιτειών. Κάτω από το βουνό, το αμερικάνικο όνειρο στις πιο μεγάλες του στιγμές και η κοινωνία που αναπαύεται μέσα στην αφθονία του δυτικού πολιτισμού.
Υψώνει τη γροθιά του και καταριέται τον Θεό και μέσα από Εκείνον το μάταιο του κόσμου.
Πρόκειται φυσικά για τον μετέπειτα ιερομόναχο π. Σεραφείμ Ρόουζ που μας καλωσορίζει στους σκοτεινούς λαβύρινθους του διψασμένου του ψυχισμού και την αγωνιώδη του προσπάθεια για εξεύρεση της αλήθειας.
Κάποιος που με όλη αυτή την ανεπάρκεια ολόγυρα μας, αισθάνεται παρ’ όλα αυτά φυσιολογικά, είτε όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση τον έχει καταπιεί, είτε το έχει καταφέρει να φτάσει σε άλλα μέτρα.
Ο π. Σεραφείμ πάντως, ο εξαιρετικά εύστροφος νέος άλλα και διαφορετικός, στον κόσμο μας δεν ένιωθε καλα. Είχε καταφύγει στο αλκοόλ, είχε σεξουαλικές παρεκκλίσεις και ζούσε μέσα στην “ζωντανή του κόλαση” όπως και αναφέρει την εποχή της αθεΐας του μετέπειτα ο ίδιος, όταν ως νεαρός άκομη βάλθηκε να διαβάζει τον Γερμανό φιλόσοφο Νίτσε.
Με τις ομολογίες του καθολικισμού και του προτεσταντισμού να είναι απαξιωμένες μες στη συνείδησή του, διείσδυσε στην αρχαία παράδοση του ταοϊσμού μαθαίνοντας κινέζικα ο ίδιος για πρόσβαση ευκολότερη, αλλά και ακολούθησε ως μαθητής μετέπειτα και κάποιον βουδιστή γκουρού.
Η επίσκεψη του ωστόσο σε έναν ορθόδοξο Ναό στάθηκε καθοριστική ώστε να ξαναγεννηθεί.
Με μια πορεία αξιοπρόσεκτη πλέον ως Αμερικάνος Ορθόδοξος και ύστερα ως ιερομόναχος, άφησε πίσω του εμπνευσμένο συγγραφικό έργο, μετέφρασε Πατερικά κείμενα στην αγγλική γλώσσα, ίδρυσε μοναστήρι στην Καλιφόρνια μαζί με έναν Ρώσο και ενέπνευσε ανθρώπους απανταχού της γης να βιώσουνε την ορθόδοξη αλήθεια, όπως την βίωσε και αυτός.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην έρημο την απόλυτη στη βόρεια Καλιφόρνια όπου έζησε όπως οι αρχαίοι ασκητές.
40 και πλέον χρόνια από την κοίμηση του ιδιαίτερου π. Σεραφείμ Ρόουζ και αναγνωρίζεται ήδη από πολλούς Ορθόδοξους ανά την Γη ως άγιος.
Εξάλλου, αμέσως μετά την κοίμησή του, ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο σχηματίστηκε στο κατά τα άλλα άκαμπτο πρόσωπο του και λέγεται ότι το σώμα του μυρόβλιζε, παρά την ζέστη της εποχής, στις πρώτες εκείνες ημέρες του Σεπτεμβρίου.
Στο τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως, τρεις εβδομάδες πριν φύγει για τους ουρανούς, σύμφωνα με μία από τις αδελφές της Σκήτης της Αγίας Ξένης, στην κορυφή του όρους Άγιος Γερμανός, ο π. Σεραφείµ, με λευκά άμφια, πήγε στον σταυρό και έκανε νόηµα σε όλους να σβήσουν τα κεριά. Στάθηκε σιωπηλός για µια στιγμή, εξετάζοντας το σκοτεινό φαράγγι και τον γεμάτο αστέρια ουρανό και μίλησε για την εποχή μας, όπου τη θεωρούσε ως περίοδο προετοιμασίας της εποχής του Αντιχρίστου, δήλωσε ότι οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ, με τους Χριστιανούς να εκτιμάει ότι πρόκειται να βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. Προέτρεψε για έξοδο στην έρημο και περισυλλογή, ενώ ξανά υπενθύμισε ότι το αληθινό μας σπίτι δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς.
Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, ένα βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ,
μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/seraphim_rose_orthodoxy_and_the_religion_of_the_future.htm
Επίσης ένα μικρό ηχητικό απόσπασμα με τον π. Σεραφείμ Ρόουζ να ψάλλει στη ρωσική γλώσσα:
https://youtu.be/FJH_q15AmgY
erimitic