Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας
Πριν από δύο χρόνια ήρθε στην εξομολόγηση ένα κοριτσάκι.
– Πάτερ να σου πω κάποιο νέο; Κάποια ανησυχία μου;
– Τι έχουμε;
– Πάτερ, ήμουν στο σχολείο και μας είπε ότι πρέπει να καταργήσουμε τις χριστιανικές εορτές διότι δεν μας οφελούν σε τίποτα. Συγγνώμη Πάτερ, δεν σήκωσε κανένα παιδί το χέρι του.
– Εσύ τι έκανες;
– Εγώ το σήκωσα. Του είπα, εάν εσύ κύριε καθηγητά είσαι αντίθετος από τις χριστιανικές εορτές και δεν πιστεύεις είναι δικαίωμα σου. Αλλά εσύ δεν θα προσπαθήσεις, ούτε θα μας διδάξεις την κατάργηση τους διότι έρχονται Χριστούγεννα. Ο Χριστός κατέβηκε στην γη για να μας σώσει και εορτάζουμε την Θεία γέννηση του. Έρχεται το νέο έτος, γιορτάζουμε τον Μέγα Βασίλειο. Έρχονται τα φώτα, η Αγία Τριάδα μας, δεν μπορεί να την καταργήσετε εσείς. Αν όμως είστε τσιγκούνης και αποφεύγετε και τα δώρα, να μην κάνετε. Αλλά τις εορτές δεν θα τις αγγίξετε.
Ο καθηγητής έμεινε άφωνος προ της ομολογίας ενός μικρού κοριτσιού.
Και του είπα εγώ: Άντε κορίτσι μου, θα σου δώσω και μία ευχούλα παραπάνω τώρα. Σου εύχομαι αν ζήσεις επί των ημερών του αντιχρίστου, να είσαι λεβέντισσα. Να ομολογήσεις πίστη στον Χριστό μας και να γίνεις μία μεγάλη μεγαλομάρτυς του Χριστού.
Αλλά και αυτό που έκανες, παρότι για εσένα δεν είναι τίποτα, εγώ θα σου πω τι έκανες! Αυτή την στιγμή, δεν δείλιασες μπροστά στον καθηγητή και δεν ντράπηκες να ομολογήσεις την πίστη σου ενώπιον τόσων μαθητών. Λοιπόν, όταν εσύ θα φύγεις από την ζωή και θα ανέβεις στους ουρανούς η ψυχούλα σου, ενώπιον των αγγέλων θα σε παρουσιάσει ο Χριστός και θα πει:
“Άγγελοι μου, τούτη η ψυχούλα σε μία στιγμή που όλα σιγούσανε και ένας καθηγητής, και ένας με ταπείνωνε μπροστά σε όλα τα παιδιά, ετούτη η ψυχή, αυτό το παιδάκι με ομολόγησε. Λοιπόν, εμπρός να ψάλλουμε έναν ύμνο προς τιμήν του”.