” Στο σπίτι μου έρχονται άνθρωποι όπως ο πάτερ Ιωσήφ από την Νάξο, ο πάτερ Γερόντιος από την Κονιά, ο πάτερ Αμφιλόχιος από την Πάτμο και άλλοι ασκητές.
Αυτοί είναι οι φίλοι μου, οι δικοί μου.
Είναι: «Οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες».
Ζούνε κρυφά από τον κόσμο.
Κανένας σπουδαίος δεν τους ξέρει και κανέναν σπουδαίο δεν γνωρίζουν.
Πολλές φορές κάθομαι και σκέπτομαι και λέγω:
Να, αυτοί δεν ζούνε με τόση απλότητα και με ένα τίποτα;
Ναι, ζούνε και μάλιστα είναι πιο φχαριστημένοι από την ζωή.”
