Μια δημοσίευση έτσι απλά για την Ελλάδα μας που έρχεται από μακριά, που στέκεται απ’ τις πλάτες μας, που αντέχει.
“Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική· το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου” κι ο Ποιητής πριν να γευτεί τη θάλασσα που τον Ιούνη ωρίμασε, πένα σε βράχο άφησε και σήκωσε μπατζάκι.
Απ’ τα ψηλά τα όρη που οι αρματωσιές άστραψαν φευγαλέα από αυτό το φώς το γνώριμο και απ’ το απαλό αεράκι που φύσηξε την υπόσχεση: “Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ελευθερία…”
Από τα έγκατα της γης μες στο θαμμένο σπήλαιο βλέπει κανείς τον Πλάτωνα, να βλέπει άλλους κόσμους. Από την ίδια γη αυτή που τώρα ανασαίνει αγάλματα και χώματα κόκκινα ποτισμένα.
Απ’ τα καράβια που έφτιαξε και δυνατά τα φύσηξε και που όσοι τα υποδέχτηκαν, αγάπησαν την πλεύση.
Για την Ελλάδα μας όπου θα πάει μακρύτερα, που στέκεται από τις προσευχές.
Από τους Άγιους Γέροντες… από τα νέα παιδιά… μια δημοσίευση απλά για την Ελλάδα μας με τις πρεσβείες της Παναγίας.
“Αγνή Παρθένε Δέσποινα, Άχραντε Θεοτόκε”
erimitic