Κων. Παπαρρηγόπουλος
Ο Μέγας Κωνσταντίνος απέθανε τη 21η Μαΐου του 337 εν τη της Πεντηκοστής εορτή, εις τά ανάκτορα της Βιθυνίας, αλλά μετεκομίσθη αμέσως εν χρυσή κατατεθείς λάρνακι, εις Κωνσταντινούπολιν.
Έζησεν έτη 63, 2 μήνας και 20 ημέρας, κυριαρχήσας έτη 30, 9 μήνες και 27 ημέρας.
Εν τώ διαστήματι της μακράς ταύτης βασιλείας, ο αρχαίος κόσμος μετέβαλεν όψιν και πνεύμα.
Δικαίως η ημετέρα εκκλησία απεκάλεσεν αυτόν ισαπόστολον και κατέταξε μεταξύ των πρωταγωνιστών, μεταξύ των Αγίων της πίστεως, παραβλέψασα μέν τά αμαρτήματα ών θεώρησεν αυτόν ανεύθυνον, διότι υπήρξεν προϊόν αλλοτρίας ανατροφής και έξεως, αποβλέψασα δε εις μόνην την υπέρ του χριστιανισμού προαίρεσιν, ήτις υπήρξεν αναμφισβήτητος.
Δικαίως δε και η Ιστορία, εξαιρέτως η ελληνική ιστορία, αποκαλεί αυτόν μέγαν, διότι ολίγοι τη αληθεία άνδρες εν τώ κόσμω τούτω έχοντας προς τοιαύτας ηθικάς και πολιτικάς ιδίας τε και κοινάς, να παλαίσωσι δυσχερείας, επολιτεύθησαν μετά πλείονος δεξιότητος και συνέδεσαν το όνομα αυτών μετά μείζονος πραγμάτων και πνευμάτων μεταβολής. Τούτο δε έστι το ασφαλέστερον χαρακτηριστικόν και το κάλλιστον του μεγάλου ανδρός βραβείον.
Από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους»