– Κείμενο: ερημίτης –
«Όποιος θέλει και μπορεί να σώσει τον εαυτό του ας το κάνει και όποιος είναι έτοιμος να αντικρύσει τον θάνατο ας με ακολουθήσει…»
(Τα τελευταία λόγια του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τους συμπολεμιστές του πριν από το πέρασμά του στην Αιωνιότητα, στην πύλη του Ρωμανού).
Φωνές βαρβάρων στο ξημέρωμα και οι καπνοί σκεπάσανε χιλιόχρονο λιβάνι. Η παγωμένη του καρδιά βρίσκεται πια σε ό,τι έπεται, στα δάκρυα των ανθρώπων του, στα ιερά κειμήλια που με τα νύχια θάβονται και στην καμένη χώρα. Ξέρει, η ώρα του Σταυρού θα ερχότανε, όμως πονάει πάντοτε μια τέτοια μαύρη ώρα.
Και το σπαθί του -λες- ένας Σταυρός, πρώτη φορά έτσι υψώνεται, μία βαριά προέκταση σε μουδιασμένο χέρι. Θα πορφυρώσει τώρα το αίμα του τη λάμψη όπου αντανακλά το μέταλλο από αυτή τη μέρα.
Φίλες και φίλοι ο Παλαιολόγος εφορμά, ο Αυτοκράτωρ χάνεται από το οπτικό πεδίο, γνώμες πολλές ειπώθηκαν, κανείς δεν τον ξανάδε και τώρα όποιος μπορεί και θέλει ας σωθεί και ας επιβιώσει στις ανοιχτές κερκόπορτες από Ανατολή και Δύση, από αυτούς που πρόδοσαν, όπου στον εισβολέα έσκυψαν και σε λεηλατούνε. Όποιος μπορεί και θέλει ας σωθεί απ’ την αδιαφορία, απ’ τις σκισμένες τις σελίδες τόσων βιβλίων Ιστορίας και από εκείνη την απάθεια όπου έκθετο έτσι σε άφησε σε μία πατρίδα όπου νοσεί από εγκεφαλική παραλυσία.
Και όποιος απεναντίας επιθυμεί να τον ακολουθήσει, την ανθοστόλιστη του Ρωμανού την πύλη ας διαβεί και θα τον συναντήσει.
ΕΡ.ΙΜ.Ι.Τ.ΙC.